Hoewel ze weet dat vlees eten niet goed is voor het welzijn van de wereld, omschrijft Marijn Frank zichzelf als ‘een vleesjunk’; ze kan geen dag zonder. Met de geboorte van haar dochtertje verandert echter alles voor haar, en wil ze van haar 'verslaving' af. In de documentaire Vleesverlangen kijkt ze of dat lukt. Het blijkt niet makkelijk.
Liever vlees dan seks
Door middel van een scan ontdekt ze namelijk dat haar hersenen meer oplichten bij het zien van vlees dan van seks. Ze bezoekt boeren, slachters, een aantrekkelijke chef-kok en geheelonthouders. Uiteindelijk ontmoet ze een koe, bouwt daar in korte tijd een band mee op en slacht het dier zelfstandig – of doet daar een poging toe –, om zo haar eigen biefstukje in de ogen te kijken voor het op haar bord ligt.
Hoe waren tot nu toe de reacties op Vleesverlangen?
„Heel goed. Mensen vinden het een dappere en eerlijke film. Ik ben echt een vleesliefhebber en ik denk dat daarom veel mensen zich erin herkennen. Rationeel zijn er zo veel argumenten om geen vlees te eten, maar toch blijf ik het doen en veel mensen met mij. Waarom? Uit een hersenscan bleek dat ik verslaafd ben aan vlees. Ik houd zelfs meer van vlees dan van seks. Toen ben ik in therapie gegaan en in een slachthuis gaan werken.Toen ik daar aan de slag ging, had ik veel slapeloze nachten. Het was zo veel heftiger dan ik had bedacht.
Ik vond het afschuwelijk om daarheen te gaan, maar ik moest het doen. Het zou hypocriet zijn geweest om af te haken toen het minder leuk werd. Maar ik ben blij dat het achter de rug is.’
Heb je al plannen voor een nieuwe documentaire?
‘Ja, een kinderdocumentaire over een zoon van een slager die in de voetsporen wil treden van zijn vader. Ik heb toch een soort haat-liefdeverhouding met het slachthuis.’ •
3Doc: Vleesverlangen, donderdag 21.00 NPO 3
