Sven Kockelmann: 'Ik interview mensen niet om ze af te branden'

Tekst: Lieneke van der Fluit

Zoals iedereen blijft Sven Kockelmann zo veel mogelijk thuis, het interview vindt plaats via beeldbellen. Inmiddels de gewoonste zaak van de wereld. Kockelmanns leven speelt zich af tussen huis, studio’s en supermarkt. “Dat is het op dit moment. Toch bevalt dit iets meer thuis zijn me wel, ik ervaar het als rustiger. Normaal ben ik vaak van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat de deur uit. Ik hoop ook na deze pandemie ervoor te kunnen zorgen dat ik wat vaker thuis ben.”

Hoe kijk je terug op het afgelopen jaar?
“Het gaat goed, al vond ik 2020 wel een zwaar jaar. Voor de samenleving. Voor mij was het erg druk. De komende maanden gaat dat overigens nog wel even door met de verkiezingen voor de deur. En wat betreft corona zal het ook de komende tijd nog niet gedaan zijn. Ook op persoonlijk vlak vind ik het een pittige tijd, ik heb net als iedereen last van de beperkingen. Ik zie mijn ouders nauwelijks, zij zijn op leeftijd en ik wil geen enkel risico nemen. Ook de kinderen zien we om die reden bijna niet. En dat is gewoon heel naar.”

Je bent regelmatig als tafelgast bij talkshows te zien. Bevalt die rol je?
“Het is een andere rol dan wanneer ik zelf de interviewer ben, maar ik probeer hem zo feitelijk mogelijk in te vullen. Ik zit daar niet voor mijn eigen mening, die doet er niet toe. Ik probeer te vertellen wat er gebeurt en of alles wat je ziet ook is wat het lijkt. Ik wil het nieuws duiden. Als er een hoofdrolspeler uit het nieuws aan tafel zit, heb ik ook nog weleens de gelegenheid om een vraag te stellen. Dat vind ik uiteindelijk toch wel het allerleukste.”

Dan ben je dus blij met je nieuwe plekje op de zondagavond als presentator van Op1?
“Het voelt goed om op een van de hoofdpodia op televisie mijn bijdrage te leveren. Professioneel gezien is dit een ongelooflijk interessante tijd. Nieuws is mijn zuurstof, ik leef ervoor. Dus dat ik daaraan nu ook op televisie kan bijdragen, vind ik fantastisch. Op1 is een geoliede machine, dus ik ben in een warm bad terechtgekomen.”

Je vormt een presentatieduo met Talitha Muusse. Kende je haar al?
“Ik wist wie zij was, maar we kenden elkaar nog niet persoonlijk. Al tijdens onze kennismaking merkte ik dat we een klik hebben. Talitha is jong, intelligent, brutaal en geestig. Allemaal eigenschappen die ik leuk vind en waarmee ik uit de voeten kan. Onze samenwerking verloopt heel natuurlijk.”

Is er een kans dat je ook na de verkiezingen doorgaat bij Op1?
“Dat hoop ik natuurlijk wel, maar dat is uiteindelijk aan de boven mij gestelden van KRO-NCRV, de NPO en de leiding van Op1. Eerst gaan we laten zien dat we op onze plek zitten en proberen we deze serie tot de verkiezingen tot een succes te maken.”

Wanneer ben jij op je sterkst?
“Voorbereiding is alles voor mij. Daar steek ik ongelooflijk veel tijd in, het is het grootste onderdeel van mijn werk. Ik maak elke dag veel huiswerk en doe elke dag examen. Als ik alle achtergronden op een rij heb en weet hoe de dingen in elkaar zitten, ga ik met een goed gevoel een interview in. Ik doe alle vragen uit mijn hoofd, ik werk niet meer met een vragenlijst. Ik heb gemerkt dat ik dan beter luister en zo wordt het echt een gesprek. Dan is het ook geen probleem als een interview ineens een compleet andere wending neemt. Hoe actueler, hoe leuker.”

Toen ik mensen vertelde dat ik jou zou gaan interviewen, riep dat ferme reacties op. Positief én negatief. Herken je dat?
“Ik heb altijd een ongelooflijke hekel gehad aan gemiddelden, aan grijstinten. Ik houd zelf van karakters. We leven in een tijd waarin elke persoonlijkheid al snel wordt genivelleerd tot een prettig gemiddelde. Ik houd daar niet van, ik heb liever dat sommige mensen mij erg waarderen en anderen direct pukkels krijgen als ze mijn tronie zien, dan dat ik een grijze muis ben die ‘wel aardig’ is. Ik zou het wel vrij vervelend vinden als mensen vinden dat ik mijn werk niet goed doe. Maar het is goed mogelijk dat ze niet van mijn stijl houden, dat mag.”

Merk je dat ook bij de mensen die je interviewt?
“De meeste politici die ik het weleens moeilijk maak, vinden dat juist leuk. Zij vinden het interessant om te worden uitgedaagd. Ik interview mensen niet met de intentie om ze af te branden, maar alleen om mensen te toetsen, te achterhalen of ze de waarheid spreken. Het is een soort schaakspel, een verbaal duel. En het is nooit onder de gordel, ik ben altijd rechtdoorzee. Met de meeste politici kan ik het prima vinden.”

Zoek je in je privéleven ook vaak de confrontatie op?
“Helemaal niet. Als ik ’s ochtends wakker word begin ik niet met een vragenvuur aan mijn vriendin. Dat hoort bij mijn functie, dat wil niet zeggen dat ik thuis ook steeds de confrontatie aanga. Op zender is het soms een assertiviteitswedstrijd, ik moet constant snel en ad rem zijn, thuis ben ik juist heel rustig. Beide kanten horen bij mij.”

Je maakt vijf radio-uitzendingen per week en nu ook nog een tv-uitzending op zondag erbij. Hoe blijf je in balans?
“Door te koken bijvoorbeeld. Dat is een van mijn hobby’s. Ik geniet ervan, ik houd van lekker en gezond eten. In de zomer kook ik veel Italiaans en in de winter meer richting de Franse keuken. Wij proberen zo veel mogelijk tussen de middag wat uitgebreider te eten en ’s avonds licht, net als in mediterrane landen. Dat is overigens een voordeel van deze tijd, dat ik wat vaker thuis ben en de tijd heb om te koken voor de lunch.”

Je bent vorig jaar 51 geworden, ben je nu daar waar je vroeger van droomde?
“Ik wist al heel jong dat ik een journalistieke presentator wil worden en mensen wilde interviewen, dus in die zin is mijn droom zeker uitgekomen. Ik heb het gevoel dat ik steeds meer op mijn plek zit, met iets meer levenservaring ook. Op het moment zit ik goed in mijn vel, dat is fijn. Toch heb ik niet het idee gearriveerd te zijn, ik ben nog lang niet klaar met dit vak.”

Op1 | zondag | NPO 1 | 22.20 uur