Waldemar Torenstra is in Irak, waar hij ter voorbereiding op de Nacht van de Vluchteling in de buurt van de frontlinie van Mosul, Syrische vluchtelingen en Iraakse ontheemden opzoekt.
De 43-jarige acteur vloog vrijdag samen met Stichting Vluchteling naar Irak. Waldemar vindt het superheftig wat hij allemaal meemaakt. “Je hoort de hele tijd bommen vallen, heel bizar. We maken heel veel mee. Ik zie op één dag vijf kinderen die verdrietig zijn, omdat ze hun ouders missen”, vertelt hij aan Metronieuws.
Boeken eten
De reis maakt diepe indruk op Waldemar. Van Irakezen die de stad zijn ontvlucht hoorde hij dat in de stad West-Mosul geen eten of water meer te krijgen is. “Ik hoor verschrikkelijke verhalen uit de stad. Over IS die iedereen afslacht die zijn huis uitkomt of burgers die als menselijk schild worden gebruikt. Mensen die boeken eten om nog maar wat in hun maag te hebben”
Aandacht vragen voor vluchtelingen
Waldemar, vader van twee kleine kinderen, vraagt zich vaak af waarom hij dit doet. “Ik heb ervoor gekozen aandacht te vragen voor vluchtelingen, dan moet ik dit soort reizen ook maken.” Denken aan zijn eigen gezin doet hij zo min mogelijk. “Daar probeer ik me een beetje voor af te sluiten. Ik ben hier nu om dit te doen, ik wil het niet in de persoonlijke sfeer trekken.”
Bewustzijn in Nederland
De acteur hoopt dat de verhalen over zijn reis zorgen voor meer bewustzijn in Nederland. “Deze mensen verschillen heel weinig van ons. Nederlanders denken vaak dat vluchtelingen een ander slag mensen zijn. Hier voel je dat we allemaal hetzelfde zijn en er allemaal het beste van proberen te maken. Dit zijn mensen die een goede baan hadden, een huis, een auto en opeens alles kwijt zijn geraakt. Mensen als jij en ik.”
Nacht van de Vluchteling
In de nacht van zaterdag 17 op zondag 18 juni start de achtste editie van de Nacht van de Vluchteling, georganiseerd door Stichting Vluchteling. Waldemar loopt dan 40 kilometer door Amsterdam om aandacht te vragen voor vluchtelingen. “Het wordt een zware tocht. En het wordt ook pittig, omdat ik nu al weet dat dan de beelden terugkomen van de mensen in bussen en de gezichten van de kinderen hier.”
Bekijk hier het videodagboek van Waldemar
