Verhagen Horse Service in het Brabantse dorp Boekel. Weilanden omringen het bedrijf zo ver het oog reikt en de dichtstbijzijnde bushalte is vijf kilometer lopen. Hier kun je je longen volzuigen zonder bang te zijn voor een overdosis fijnstof. Boekel, de geboorteplaats van oud-wielrenner Leontien van Moorsel, heeft sinds het vorige seizoen van Boer zoekt vrouw een nieuwe BN’er: Steffi Verhagen. De hengstenhouder vond in het programma haar liefde Roel Verhagen. Puur toeval, diezelfde achternaam.
Het leven na Boer zoekt vrouw
In een van de grote paardenstallen vertelt Steffi over haar leven na Boer zoekt vrouw. Het ruikt er naar hooi, hagel kletter op het dak. “Jullie komen niet in de mooiste tijd van het jaar”, zegt ze lachend. “Kijk, door het vochtige weer plakt er allemaal vuil aan de stalmuren.” Een van de paarden hinnikt en springt door zijn box. Dat komt niet door ons bezoek of het onstuimige weer, stelt ze ons gerust. “Mijn vader heeft zijn maatje even meegenomen.”
De Steffi die ons rondleidt is een stuk minder verlegen dan de vrouw aan het begin van haar Boer zoekt vrouw-avontuur. De krullen, rode wangen en vrolijke ogen zijn gebleven. Ze geeft tegenwoordig rondleidingen op haar bedrijf. “Schoolkinderen, paardenmensen, vriendengroepen, collega’s op teamuitje. Ze willen allemaal zien hoe het er hier aan toegaat. En ik vond het altijd al leuk mensen te vermaken.” Dat bracht haar tot nog grootsere plannen. Een eetcafé, vergaderzaal en tien bed and breakfastkamers wil ze bouwen. En een huis voor Roel en haar. Sinds november wonen ze al samen, even verderop. “Zo kan ik die nieuwe onderneming combineren met de paarden, want ik wil echt niet zonder.”
Hoofdprijs Roel
Het datingprogramma bracht de hengstenboerin op persoonlijk vlak nog meer dan haar ‘hoofdprijs’ Roel, vertelt ze terwijl ze een van haar drie honden aait. “Ik denk dat ik zonder Boer zoekt vrouw altijd alleen was gebleven. Dan was die muur om mij heen alleen maar hoger geworden.” Haar jack russell Pukkel gromt intussen met een opgetrokken lip naar het paard dat aan hem snuffelt. “Die krijgt zo een hap in zijn neus”, zegt Steffi met een lach.
Geen model
Die muur was opgetrokken door haar zelfbeeld, maar ook door haar allesbehalve standaard leven. “Ik lijk niet op een model of ballerina én ik ben zeven dagen per week bezig met de paarden. Wie wil er nou met mij daten? Ik wist zeker dat ik maar één, hooguit twee brieven zou krijgen.” Dat werden er 49. “Ik was die dag van de brievenselectie helemaal van de wap en weet er bijna niets meer van.”
De gesprekken met de crew en presentator Yvon Jaspers hielpen Steffi erdoorheen. “Met hen praatte ik over alles wat ik meemaakte, je gaat er ook psychisch op vooruit.” Zo brokkelde de muur langzaam af en leerde ze veel over zichzelf. “Ik geef helemaal niet meer om wat mensen van me vinden. Van camera’s hield ik totaal niet, dat boeit me nu ook niet meer. En ik ben brutaler geworden, ik durf eerder dingen te vragen.”
Genieten van de aandacht
Dat Steffi nu ook een soort beroemdheid is, verbaast haar nog wel. “Ik heb geen olympische medaille gewonnen of zo, maar toch doen sommige mensen helemaal panisch als ze me zien.” We zitten inmiddels in een ruimte die ze ‘de kantine’ noemt, maar er meer uitziet als een bruine kroeg. Een belangrijke plek voor de boerin, want hier vindt de gezelligheid plaats. “Ik vond het ook heel onwerkelijk bij Jinek aan tafel te zitten”, gaat ze verder, “en naar het Televizier-Ring Gala te mogen.” Stiekem vindt ze het ook best leuk dat ze wordt herkend. “Mensen vinden het raar als je dat zegt, maar ik geniet van die aandacht. Je hebt ook sneller contact met mensen, ik vind dat wel makkelijk. En als ze me niet leuk vonden op tv, spreken ze me niet aan. Dat is een fijn idee.”
Realityserie
Inmiddels is het nieuwe seizoen begonnen en verwacht Steffi dat de aandacht voor haar zal verslappen. Al kan ze zo weer op tv, als ze wil. “Ze hebben al gebeld voor een Chateau Meiland-achtig format. Maar ik kan me niet voorstellen dat mensen willen kijken naar ons bouwproject. Wij zijn niet zo grappig als de familie Meiland.” Ze gaat er nog over nadenken. Expeditie Robinson mag haar trouwens altijd bellen: “Ik zou zo graag ervaren hoe het is om met niks op een onbewoond eiland te overleven. Alleen hebben ze al een paar boeren gehad, dus ze zijn er vast klaar mee.” Maar Steffi dacht ook dat er niemand naar haar zou schrijven, dus wie weet zien we de krullenbol binnenkort hongeren op een Filipijns eiland.
Boer zoekt vrouw | zondag | NPO 1 | 20.25 uur
