Lieve lezers,
Daar ben ik weer! Ik mag mij gelukkig prijzen met veel werk. I can see your voice , Married at first sight, The masked singer, De TV kantine. En vooral naar dat laatste programma ging de afgelopen weken al mijn aandacht uit en dan kan ik weinig tot niks erbij hebben. Daarom was er even geen column, focus!
Tijdens de opnames was daar ineens een ongelofelijke kiespijn. Bij de imitaties van Ad Visser en Rolf Sanchez was de pijn enkel uit te houden door met koud water te spoelen. Dan was de pijn even weg en de focus voor twee minuten terug. Gelukkig heb ik een lieve tandarts en na twee wortelkanaalbehandelingen met aanhoudende pijn mocht ik door naar het ziekenhuis. “Alles is gevoelig”, leg ik de arts uit.
En waar de pijn precies vandaan komt weet ik niet meer, eigenlijk net als de tijd waarin we nu leven. Het mag een wonder heten dat we dit seizoen satire konden maken. Niet door de gevoeligheid in mijn mond, maar de gevoeligheid van deze tijd. Iedereen is sneller boos en voelt zich al gauw aangevallen. Bekijk een aflevering van Married at first sight en u begrijpt precies wat ik bedoel.
En zo zijn er meer voorbeelden. Mijn broer werd door een bekende presentator aangesproken met grote wanhoop: ‘Waarom heeft Carlo toch zo’n grote hekel aan mij?’ Was het om mijn imitatie op hem? Nee toch? Ik imiteer eigenlijk alleen maar mensen met wie ik wat heb. Een beetje zelfspot en zelfreflectie kan volgens mij geen kwaad. Ondertussen wijst de arts in het ziekenhuis naar mijn wang en het doet al pijn.
Ik zie het als een metafoor voor deze tijdgeest. Het zijn vooral de mensen die ondanks zware tegenslag nog steeds kunnen lachen die het verschil maken. Neem Sylvia en Freddy uit Married at first sight: een voorbeeld voor velen. Wat een lieve mensen! Net als de KNO-arts uit het ziekenhuis overigens, ik kon hem wel zoenen. Al blijft het enkel bij het liefdevolle gebaar, want zoenen in deze tijd is natuurlijk niet kies.
