Expres een proef verliezen in Expeditie Robinson – het klinkt bizar, maar Richard Witschge wilde het echt doen om zijn dochter Joëlle veilig te stellen. Dat liep toch even anders...
“In kamp Noord voelde ik me heel sterk”, vertrouwt Joëlle de kijkers in het begin van de aflevering toe. “Met m’n vader kon ik me soms terugtrekken en lekker samen onze tactiek bespreken.” Maar sinds de herindeling van de kampen zijn Richard en Joëlle Witschge ‘uit elkaar gehaald’: het model is verplaatst naar kamp Zuid. Daar is ze nu de enige nieuwkomer tussen het trio Kaj, Danny en Shelly, dat al lang met elkaar optrekt. Joëlle voelt de bui al hangen: “De eerste die eruit gaat, dat ben ik.”
Enschede
Maar dan verschijnt er een bootje aan de horizon: het ietwat lege kamp Zuid wordt weer aangevuld met een vijfde speler. Het is verloskundige Imke, die na dagenlang wachten op het ‘eiland van de onbekenden’ nu eindelijk écht aan de expeditie mag beginnen. “Waar kom je vandaan?”, vraagt Kaj, die net als alle BN’ers niet weet waar de onbekende Nederlanders hun survivalavontuur zijn begonnen. Imke: “Uit Enschede!”
Food porn
“Ik word heel leuk verwelkomd”, lacht Imke. “Ik merk dat ik mezelf kan zijn en dat zal ik ook blijven doen.” Ze verblijdt haar team met het kistje stroopwafels dat ze verkoos boven een extra stem op de eilandraad. Danny is door het dolle heen: “Als je een hap neemt van zo’n stroopwafel, is dat letterlijk food porn.” En als Imke meegaat op zoek naar eten, vinden ze prompt een ananas én een enorme tros bananen. Kaj is heel blij met deze aanvulling op het team: “Ik weet niet wat Imke heeft, maar ze maakt het hele eiland vruchtbaar.”
Ademhalen
Hoe enthousiast iedereen ook is over Imke, haar lot lijkt wel al meteen bezegeld. “Iedereen die hier nieuw in komt, gaat er in principe uit”, zegt Kaj tegen Danny, Shelly en Joëlle. “Wij hebben toch al een band met z’n vieren. Ik wil met deze vier naar de samensmelting.” Een hele opluchting voor Joëlle. “Ik kan weer ademhalen”, straalt ze.
Verpesten
In kamp Noord weet intussen nog niemand van de komst van Imke. Richard is dan ook aardig ongerust over het lot van zijn dochter. “Wil je liever dat jij wint, of Joëlle?”, vraagt Anouk aan hem. “Jo”, antwoordt de trotse vader. “Als ik tegen haar de finale zou moeten spelen, dan zou ik haar laten winnen.” In de dagboekcamera vertelt hij zelfs een plannetje voor de komende proef: “Ik kan proberen de game te verpesten. Met m’n veter ergens blijven haken, of m’n schouder verrekken. Dan kunnen ze m’n dochter er niet uit stemmen.”
Kokosnoten
Maar eenmaal bij de proef ontdekken ook Richard en co dat kamp Noord weer is aangevuld. “Ik zie een vijfde persoon”, zegt de oud-voetballer. “Dan spookt er door m’n hoofd: m’n dochter is veilig, wij kunnen gewoon winnen.” De proef draait om kokosnoten stukhakken. Het team dat als eerste vijf potjes weet te vullen met kokossap, wint en hoeft niet naar de eilandraad. Eerst moeten de teams hun kokosnoten wel bemachtigen via een wipwap, waarmee ze bij een net kunnen komen waarvan ze een stukje touw moeten doorbranden met een fakkel.
Machine
Met de wipwap en de fakkel is kamp Noord iets sneller, maar vervolgens moeten ze de kokosnoten door het water meenemen. Daar loopt Zuid wat in: Imke bewijst meteen haar mooie praktische instelling door de kokosnoten over te gooien. “Dat loopt als een geoliede machine”, aldus Danny. Noord en Zuid beginnen ongeveer tegelijk aan het kokosnoten hakken.
Onverstoorbaar
Elke speler moet één potje vullen en lange tijd gaat dat gelijk op. Voor kamp Noord is Roeland als laatste aan de beurt, voor kamp Zuid is dat Joëlle, die iets eerder kon beginnen. Het model gaat ‘als een speer van start’, zegt ze, maar bij de tweede kokosnoot hapert ze. Het lukt gewoon niet om hem open te hakken. Roeland gaat onverstoorbaar verder en sleept zo voor Noord de immuniteit binnen.
“Ik baal als een stekker”, zegt Richard na de proef. “Ik ben bang dat m’n dochter er nu uitgestuurd wordt. Ik heb het zó dom gedaan.” Aan zijn bondgenootje Anouk geeft hij toe dat hij liever stiekem de proef had gesaboteerd, zodat niet kamp Zuid, maar kamp Noord naar de eilandraad zou moeten. Dan was Joëlle veilig. “En dan konden wij nu Niels eruit stemmen.”
Beste maatjes
Maar in kamp Zuid maakt niet Joëlle, maar vooral Imke zich zorgen. “Door hun non-verbale communicatie heb ik wel meegekregen: jij komt er als laatste bij, dus je gaat als eerste weer weg.” Ze doet nog een laatste poging om Kaj te overtuigen: “Je kunt ook kijken: hoe komen we als team zo ver mogelijk? Dat is niet alleen met je beste maatjes. Als jij je bewijst in het kamp en in de proeven, dan gun ik je het meer om in de finale te staan dan iemand die geen kokosnoot door midden kan hakken.”
Sterke speler
Kaj en Danny denken toch nog eens na: is het niet beter als Imke toch blijft? “Ze is zo’n sterke speler”, zegt Danny. “Die kunnen we heel goed gebruiken binnen dit team. Als we Imke nu wegstemmen, ben ik heel bang dat we maar blijven verliezen elke keer.” Aan de andere kant: Imke is straks wel een grotere concurrent na de samensmelting. Moeten ze haar dan niet toch alvast uit de weg ruimen?
Wat is dit?!
Een superspannende eilandraad dus. Imke stemt op Joëlle, Joëlle stemt op Imke. Maar wat doet de rest? Shelly houdt zich bij het plan om Imke eruit te knikkeren, maar Kaj en Danny zijn op het laatste moment geswitcht en vullen Joëlle in. “Wat is dit?!” stamelt Shelly, die ook van niets wist. “We hadden iets afgesproken met z’n vieren”, jammert Joëlle. “Maar daar hebben ze zich niet aan gehouden.”
Nadat de groep afscheid heeft genomen van Joëlle, is het natuurlijk de vraag wie haar plekje komt innemen. Na Imke mag er opnieuw iemand van het ‘eiland van de onbekenden’ de grote oversteek wagen naar de BN’er-wereld. Na tien dagen zijn ze daar wel aan toe, ook nu de spanningen op dat eiland beginnen op te lopen – met Carlos, Herold en Marlé aan de ene kant en de later aangesloten ‘vips’ Carolina en Soundos aan de andere kant.
Egoïstisch
Carolina kan geen vuur maken, Soundos doet de afwas niet... De ergernisjes stapelen zich op. Maar de bedden blijken het grootste twistpunt. “Natuurlijk lig je op bamboe”, aldus Soundos. “En natuurlijk is het hard. Maar op de plek waar Carolina en ik liggen, is het echt verschrikkelijk.” Dat dit Carlos niets uitmaakt, noemt ze egoïstisch – en dan barst de bom. Na een flink potje bekvechten is de conclusie: Carlos is geen egoïstisch persoon, dit was alleen een egoïstische actie.
Evenwicht
Niet veel later worden Carlos en Soundos ook echt uit elkaar gehaald. Bij de tweede evenwichtsproef houdt Carolina het goed vol, maar blijft de judoka een fractie van een seconde langer op zijn balk staan – hij mag naar kamp Zuid!
Lees ook:
Onze recap van aflevering 5
