Altijd een emotioneel moment in Expeditie Robinson: de berichten van het thuisfront. Maar Carlos en Niels kregen deze op een wel héél wrede manier te horen.
“Bizar, bizar, bizar!” Wie dacht het na de knallende ruzie weer pais en vree was tussen Roeland en Shelly, heeft het mis. Hij blijft na de eilandraad herhalen dat zij met haar pusbillen te weinig doet in het kamp. “Ik vind het echt bizar dat je je excuses aanbiedt, maar dat je blijkbaar niet oprecht spijt had van je uitspraken”, roept Shelly. “Ik ben zo klaar met dat toneelspel!” Roeland vliegt haar bijna aan: “JE. DOET. NIETS.” “Oh, ik had je zo hard naar huis moeten stemmen”, realiseert Shelly zich. Maar uit tactische overwegingen koos ze ervoor om Herold uit het spel te knikkeren.
Manipuleren
Eenmaal terug op eiland Catanawan blijft de ruzie nog nadreunen. “Hij viel je bijna aan”, zegt Carlos tegen Shelly. “Dat vind ik echt niet kunnen voor een volwassen man.” Intussen vindt Roeland steun bij Soundos. “Het is een spel, dames en heren”, aldus de acteur. “Neem jezelf niet zo ontzettend serieus. Ik manipuleer, zegt Shelly. Nou, dat klopt! Dat vind ik het lekkere hier, dat je eindelijk dingen kan doen die niet mogen in het dagelijks leven.” Wat ook niet mag in het dagelijks leven: stelen. Maar Carlos gaat heerlijk z’n gang en pakt wat bananen in voor als hij straks weer naar finalisteneiland mag.
Bamboekooi
Daarvoor moet de judoka wel nog even de proef winnen. De kandidaten worden opgesloten in een bamboekooi en moeten zichzelf zien te bevrijden: eerst een knoop losmaken, dan ringen om een haak gooien, zodat die naar beneden zakt en de deur van de kooi opentrekt. Wie uit de kooi is, moet in een berg van vijftig sleutels de juiste vinden om een rad los te maken en vervolgens als een hamster te gaan lopen in dat rad, dat via een touwconstructie aan een vissersboot verbonden is. Wie de boot als eerst over de finishlijn trekt, wint en staat sowieso in de halve finale.
Claustrofobisch
Carlos gaat als een speer van start, maar ook Soundos is heel snel. “Dit is wel een spel dat mij ligt”, merkt de cabaretière meteen. Ze zit er lekker in. “En het allerleukste is dat ik helemaal vergeet dat ik claustrofobisch ben in een kooi zit. Dankjewel, Robinson, voor die gratis therapie!” Carlos gooit als eerste genoeg ringen om de haak om vrij te komen. Eenmaal uit de kooi vindt hij ook nog eens snel het juiste sleuteltje voor het rad. Soundos doet haar best, maar kan hem niet meer inhalen. Carlos wint de laatste immuniteitsproef en mag wéér naar finalisteneiland!
Bananendief
Omdat Kaj en Niels daar volledig zonder eten zitten (ze overwogen zelfs een rat te vangen voor wat vlees), en omdat Niels zo chagrijnig is ‘als een non die 25 jaar geen seks heeft gehad’, mag Carlos ze verrassen met een kistje kaas en witte bolletjes. En dan had hij ook nog die bananen meegesneakt. “Van lieve jongen uit het oosten tot meedogenloze bananendief”, analyseert Kaj. Tijdens het eten zet Carlos uiteen wat de andere heren hebben gemist op de laatste eilandraad – en vooral daarvoor en daarna. Ze kiezen alle drie #teamShelly.
Zandloper
Carlos mag kiezen tegen wie hij gaat duelleren; de keuze valt uiteindelijk op Niels, die hij eerder een keer wist te verslaan. De proef draait erom wie het beste besef van tijd heeft. De heren zien een zandloper van zestien minuten. Als die voor de helft om is, dus na acht minuten, moeten ze naar een ander plateau zwemmen, waar ze de zandloper niet meer kunnen zien. Pas als ze inschatten dat de zandloper helemaal leeg is, moeten ze terug. Wie het dichtst bij zit, wint.
Hartslag omhoog
Dat lijkt een best eenvoudige proef, maar dan komt de twist: als Carlos en Niels eenmaal op het plateau in zichzelf staan te tellen, schiet opeens een schermpje aan. “Hé Niels! Liefje, schatje, hoe gaat het met je?” Beelden van het thuisfront! Hoe wreed is dit?! Terwijl de mannen uiterst geconcentreerd de tijd moeten inschatten, krijgen ze allerlei lieve woorden te horen. “Ik probeer me te focussen,” stamelt Carlos, “maar m’n hartslag gaat omhoog.” Beide mannen schieten vol.
Fakkel
Door de tranen heen meent Carlos dat de tijd om is: hij zwemt met zijn fakkel terug naar de zandloper. Die is echter nog niet leeg: Niels komt even later en hij zit het dichtst bij de juiste tijd. Dat betekent dat Niels bij Kaj op finalisteneiland mag blijven: een van die twee wint volgende week al vóór de halve finale een plekje in de eindstrijd. Carlos moet terug naar de rest van de kandidaten voor de laatste eilandraad. Maar daarvóór nog even de filmpjes uit Nederland terugkijken.
Weggedrukt
Ook op Catanawan arriveert een boodschap van thuis, maar dan niet op video: ouderwetse brieven! Roeland, Soundos en Shelly lezen de post hardop voor en zijn alle drie geraakt door de lieve woorden. “Ik heb dit gevoel van thuis missen heel erg weggedrukt”, legt Shelly uit. “Die brief komt dan zo hard binnen.” Intussen is Roeland al een beetje afscheid aan het nemen van het eiland: omdat hij en Soundos geen stembriefjes meer over hebben, is de kans groot dat Shelly haar pijlen op hem richt.
Onderbuikgevoel
Maar intussen denkt de Galileo-presentatrice dat zij zélf naar huis moet na de eilandraad: “Ik heb een heel raar onderbuikgevoel.” (Soundos: “Moet je niet gewoon naar het toilet?”) Nee, Shelly weet het zeker: als straks Carlos, Kaj óf Niels terugkeert van finalisteneiland, kan die het zomaar op Shelly gemunt hebben. Roeland gaat er weer even in geloven: “Het wordt een spannendere eilandraad dan ik van tevoren had gedacht.”
Op de blaren zitten
Maar die hoop blijkt voor niets. Carlos voegt zich weer bij de groep en samen met Shelly stemt hij gewoon op Roeland. Na een vrij kil afscheid van de groep is er nog even tijd voor een diepte-interview. Wat is bijvoorbeeld het belangrijkste dat Roeland heeft geleerd? “Geniet. Wees niet bang. En heb geen spijt.” De acteur vat het sportief op. “Ik neem mijn verlies. Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.” Gelukkig geen pusbillen.
Lees ook:
Onze recap van aflevering 13
