Kerst in Rome neemt operazangeres Francis van Broekhuizen mee naar de Eeuwige stad. Ze blikt terug op een jaar waarin een grote droom uitkwam, maar ze zichzelf ook een nieuwe vraag voorlegde: ‘To BN’er or not to BN’er?’
Alsof ze in een snoepwinkel terechtkwam, zo omschrijft Francis van Broekhuizen (46) haar entree in het wereldje van bekende Nederlanders. Nog steeds knijpt ze zichzelf regelmatig in haar arm: is dit echt? Het verhaal is inmiddels bekend: tv-optredens, onder andere in het programma Maestro, All Together Now en de finale van De Slimste Mens, maakten haar vorig jaar een BN’er. Een operazangeres met een komisch talent, een vrolijke flapuit met een Rotterdamse tongval; Nederland werd verliefd op Francis.
Het meisje dat vroeger nooit werd uitgenodigd op kinderfeestjes, werd nu overal voor gevraagd. ‘Je wil niet weten hoe vaak mensen ineens zeggen: “Ik heb bij jou in de klas gezeten!” Na 40 jaar krijg ik te horen hoe leuk ze me vonden. Dan denk ik wat is er veranderd, behalve dat ik bekend ben geworden?
Hoe is het om in het middelpunt van de belangstelling te staan?
"Laat ik eerlijk zijn, aandacht vind ik heel leuk. Maar héél véél aandacht, daar moest ik aan wennen. Als ik vroeger een foto op Instagram zette kreeg ik twintig likes. Nu krijg ik duizenden reacties en is alles wat ik doe of zeg nieuwswaardig. Stomverbaasd: ‘Dus dan staat er bijvoorbeeld “Francis hield relaties af.” En dan is mijn quote: “Er werd altijd gezegd dat ik lelijk was.” En dat is dan een nieuwsitem hè, dat staat op Nu.nl!’ Ze schatert het uit.
Scherm je je af?
"Een beetje wel. Zo heb ik de chatfunctie op Instagram uitgezet. Ik heb 120.000 volgers en ik kreeg echt duizenden en duizenden berichten nadat ik in de media had verteld over mijn pestverleden. Dat heeft mensen diep geraakt. Ze deelden aangrijpende levensverhalen en wildvreemden wilden ineens koffie met me drinken. Herkenden zichzelf in mij. Dat vond ik heftig, ik voelde al dat menselijk leed op mijn schouders.
Het liefst had ik iedereen een berichtje terug gestuurd, maar dat was niet te doen. Ik kreeg zoveel op m’n dak, ik had er geen grip meer op. Daarom word ik voorzichtiger. Ik wil mensen niet teleurstellen, dus ik moet ook niet de verwachting wekken dat ik ze van alles kan geven. Maar fans die na een optreden met mij op de foto willen, dat blijf ik doen. En ik zet hartjes bij de reacties op Instagram. Schrijf maar op: Francis leest álles!’
2020 was het jaar waarin alle deuren voor je opengingen. Hoe kijk je terug op 2021?
"2021 was een ‘leerjaar’. Ik ben een boek aan het schrijven met verhalen over mijn leven, dat dwingt tot reflectie. Wat is me overkomen, hoe ga ik daarmee om? Wie ben ik, waar sta ik voor? Ik heb geleerd vaker ‘nee’ te zeggen. Ik ben van nature een pleaser, maar ik kom erachter dat ik vooral mezelf moet pleasen. Als ik gelukkig ben heb ik energie voor tien en kan ik iedereen te woord staan. Maar als ik iets doe om een ander te plezieren en ik voel me er niet senang bij, dan werkt het niet. Ik moet dat goed bewaken, dat is soms best een strijd. Ik weet inmiddels dat ik leef voor het zingen, op het podium staan. Daar ligt mijn hart. In die zin was 2021 ook een geweldig jaar omdat ik mijn droomrol kreeg: moeder-overste in The Sound of Music."
Je bent de hoofdgast in Kerst in Rome. Wat heb je met die stad?
"Ik heb daar als 15-jarige scholier het duet uit de Mattheuspassion gezongen in het Pantheon.’ Zingt: ‘So ist mein Jesus nun gefangen…’. Haar werkkamer mist de akoestiek van de Romeinse basiliek, maar je ziet het voor je: een jong meisje dat tussen de toeristen een klassiek stuk staat te zingen. ‘Ik had net mijn stem ontdekt en op de Romereis vroeg de leraar Latijn me of ik iets wilde zingen. Ik had toen al echt een operastem. Wel jong nog, maar ik had het vibrato. En Rome is natuurlijk de stad waar de opera Tosca zich afspeelt. Als ik aan Rome denk, denk ik aan Tosca."
Rome is ook het centrum van de katholieke kerk, waar jij bij hoort. Maar diezelfde kerk sluit mensen die samenleven iemand van hetzelfde geslacht uit. Hoe ga je daarmee om?
"Als lesbienne wordt mij altijd gevraagd: waarom ben jij nog lid van die narigheid? Dan zeg ik: “Iemand moet het goede voorbeeld geven!” Maar ik vertel ook dat ik een heel warm gevoel heb bij het katholieke geloof. Zingen, Leuke verhalen, mooie muziek, de rituelen. Ik koester dat, vanuit mijn jeugd. En ik wil er geen afscheid van nemen, het is onderdeel van mijn zijn. Als iemand uit de kerk iets vervelends zegt dan ben ik heel eigenwijs, dan denk ik: jij ziet het verkeerd en ik zal voor je bidden. Ik heb mijn eigen relatie met God."
Hoe ziet die relatie eruit?
"Dat vind ik moeilijk uit te leggen. Het is eigenlijk zo intiem. Hoe meer woorden ik eraan geef, hoe minder ik het weet. Soms twijfel ik ook. Heeft God de mens geschapen, of heeft de mens God geschapen? Die vraag, daar blijf ik tussendoor laveren. Ik kan een goddelijke vonk ervaren als ik naar muziek luister. Of in Lourdes, waar ik jarenlang als vrijwilliger meeging op bedevaarten. In de Sagrada Familia, de kerk in Barcelona. Maar als ik het ga duiden wordt het allemaal tekst terwijl, in het katholieke geloof gaat het nou juist nooit alleen om tekst. Iets ‘God’ noemen vind ik al beperkend. Het mysterie, dat vind ik er mooi aan."
Wat is jouw kerstgevoel?
"Als je Kerst zegt, denk ik als eerste aan zingen. Ik denk altíjd aan zingen, maar dan denk ik aan de optredens op Kerstavond. Met ons familiekoor zongen we elk jaar in een verzorgingshuis of een ziekenhuis. En ik denk aan het kerstontbijt. Vroeger werden mijn broertjes en ik middenin de nacht uit bed gehaald, als mijn vader had gezongen in de nachtmis. Dan zaten we rillend en slaperig in onze pyjamaatjes aan een mooie kersttafel met alleen kaarslicht. Er klonk kerstmuziek en mijn moeder liep zenuwachtig heen en weer: “O God, de broodjes zijn niet warm genoeg!”."
Heb je een kerstgedachte voor onze lezers en de kijkers naar Kerst in Rome?
"Wat ik nou zo mooi zou vinden, is dat de kerstgedachte niet alleen met Kerstmis, maar het hele jaar door bij ons is. Help elkaar, probeer open te staan. Want we drijven steeds verder uiteen en ik ben bang dat we straks niet meer samen kunnen komen. We zouden wel wat meer deemoed kunnen gebruiken, dat mis ik in deze tijd. Dat je een stapje terugdoet en je niet vastbijt in je eigen gelijk. Jezus werd geboren in een kribbe, heel deemoedig. Hij herinnert ons aan het kind in onszelf, aan onschuld en onbevangenheid. Aan een nieuw begin."
Kerst in Rome is 25 december om 12:00 uur te zien op NPO2.
