Is alles wat gebeurt in Hunted helemaal echt? In dit interview geven eindredacteuren Anton Jongstra en Tessa Dikker antwoord op alle prangende vragen rondom het spannende Avrotros-programma.
In menig huiskamer klonk gejuich toen Dennis Weening als enige van alle kandidaten van Hunted VIPS uit handen van de hunters wist te blijven. In tegenstelling tot zijn maatje Klaas van der Eerden was hij dankzij een spectaculaire snoekduik een heel peloton vervaarlijk uitziende en breedgeschouderde speurders te snel af. Dennis was op tijd bij het zogenaamde extractiepunt en werd daar op een speedboot gehesen die hem rap wegvoer, op weg naar veiligheid.
21 dagen op de vlucht
Al 5 seizoenen lang (plus deze kortere versie met VIPS) proberen voortvluchtigen in het tv-programma 21 dagen lang uit handen te blijven van de hunters. Het programma is reuze spannend en vermakelijk, maar roept ook vragen op. Want waarom zijn sommige ‘helpers’ zo ongelooflijk loslippig? En hoe kan het toch dat ieder seizoen precies 1 team de eindstreep haalt? Om de antwoorden te achterhalen spraken wij met de eindredacteuren van Hunted. De mensen die alles weten over het programma, Anton Jongstra en Tessa Dikker.
Hebben de hunters werkelijk toegang tot alle technieken die we zien in het programma?Anton: “Sommige dingen wel en sommige niet. Het onderscheppen van bijvoorbeeld alle proton-mail in een bepaald gebied op een bepaald tijdstip, zoals dat in het laatste seizoen gebeurde, is een paardenmiddel en daar krijg je voor een tv-programma geen toestemming voor. Maar het is wel wat de politie kan doen als er echt een terrorist op de vlucht is. Het Instagram-account van Klaas van der Eerden is trouwens wel echt gehackt. De digitale jongens op het hoofdkantoor zijn zo goed, er kan echt veel meer dan je denkt. En wat goed is om te onthouden: de kijkers zien Birgit Schuurman, wij zien een terrorist. Dat is het programma.”
Als een van de deelnemers pint, hebben jullie binnen twee minuten de beelden. Kan dat echt?
Anton: “De deelnemers krijgen een pinpas van ons, daar moeten ze het mee doen. Die pinpas hebben de hunters onder controle, dus als ze er mee pinnen, ziet HQ dat meteen in diezelfde seconde. Zo gaat het ook bij terroristen. Als ze in Amsterdam pinnen, zijn die beelden binnen een kwartier op een politiebureau. Als ze pinnen in Odoorn in Drenthe, duurt het iets langer. Maar wij maken een tv-programma en als je drie kwartier moet wachten op de beelden, dan zenden we dat niet uit omdat het te saai is.”
Tessa: “Veel mensen vinden die pinpas niet eerlijk. Maar de kandidaten hoeven natuurlijk niet te pinnen. Dat is helemaal geen regel. Als ze 21 dagen niet pinnen, hebben ze veel meer kans om uit handen van de hunters te blijven.”
Het lijkt alsof het de voortvluchtigen steeds lastiger wordt gemaakt. In het vijfde seizoen mochten ze bijvoorbeeld onverwacht hun tas niet meenemen. Dat is nogal een handicap als je op de vlucht bent.
Anton: “We hadden voor die reeks bedacht dat ze uit de gevangenis zouden ontsnappen. Dat was een manier om ze van hun bagage te scheiden. Het idee is dat die mensen spontaan op de vlucht gaan. In het echt heb je dan ook niet een adresboekje, pannenset of iPad met gedownloade kaarten bij je. Dat is niet hoe wij dit programma willen maken. En ze zaten ook niet zomaar in de gevangenis hè, het zijn zware terroristen, dat moet je niet vergeten.”
Tessa: “Wij kunnen de start en de finish bedenken, alles wat daartussen zit hebben we niet in de hand.”
Gebeurt het wel eens dat de voortvluchtigen worden verraden door de cameraman die met ze mee loopt?
Tessa: “Laten we vooropstellen dat de cameramannen net zo hard mee vluchten als de kandidaten. Die willen ook niet gepakt worden. Ze duiken in greppels en springen in auto’s, ze horen bij het team. En ze hebben een hele kleine camera bij zich, dat valt echt niet op."
Het lijkt alsof het programma ieder seizoen zwaardere middelen inzet zodat de voortvluchtigen minder kans hebben te ontsnappen. Helikopters met warmtesensoren, defensie en ga zo maar door.
Tessa: “Wij vinden het leuk om de kijker wat mee te geven en het hele arsenaal te laten zien. Wat is er allemaal mogelijk? Als je terrorist bent, kunnen de opsporingsdiensten heel veel.”
Anton: “Wij gebruiken alle middelen die in het echt gebruikt worden. Is de inzet van twee legerhelikopters boven Texel realistisch? Ja, dat is best realistisch als het gaat om het kaliber Utrechtse tramschutter of Ridouan Taghi.”
Tessa: “De hunters bedenken trouwens zelf dat ze die middelen willen inzetten, niet wij. Zij hebben overal contacten. Dit zijn mannen en vrouwen die dit werk in het echte leven ook doen.”
In het laatste seizoen verklapte de beste vriendin van Birgit Schuurman tot verbazing van alle kijkers dat de extractie op het eiland van Heeg zou zijn door een tekening te maken voor de hunters. Waarom zou iemand dat doen?
Anton: “Wij hebben er geen enkele hand in hoe de hunters achter het extractiepunt komen. En ik snap ook niet waarom ze niet de Afsluitdijk tekende in plaats van dat eiland. Maar dat gebeurt.”
Tessa: “Je ziet vaak dat mensen toch geïntimideerd zijn door de hunters. En het was het einde van de op een na laatste dag, misschien dacht ze dat Birgit en Kim al veilig waren. Wij wisten ook niet wat we zagen! Het is ook gewoon goed opsporingswerk van die hunters. Dat krijgen ze er dan toch maar uit.”
Dan was er ook nog de buurman die een filmpje had gemaakt van het moment waarop Klaas en Dennis een mail voorlazen met het exacte extractiepunt en dat aan de hunters liet zien. Gebeurde dat werkelijk zo?
Anton: “Wij schrokken ons de pleuris want we dachten dat het op die manier onmogelijk was voor de voortvluchtigen om nog weg te komen. Je ziet op beeld dat de buurman om de tafel loopt en seint. Hij vroeg op dat moment aan de cameraman of hij een filmpje mocht maken. Die man had ineens twee BN’ers aan de keukentafel zitten, vandaar.”
Tessa: “Dennis en Klaas zagen het, maar vroegen niet of hij het wilde wissen. Zelf zeiden ze achteraf dat ze ook niet wisten waarom ze dat niet gedaan hadden. Maar het is fantastisch van de hunters dat zij ontdekten dat het filmpje er überhaupt was. Ze vroegen om een foto en zagen binnen een halve seconde aan die man dat hij er eentje had. Toen de hunter op de telefoon keek, zag hij dat er ook nog een filmpje was. Ik snap dat je als kijker dan denkt: ‘Dit is wel heel toevallig’, maar dit is hoe het al vijf jaar lang gaat. Dit is echt hoe de dingen in het veld gebeuren.”
Anton: “De werkelijkheid is altijd spannender en leuker dan de dingen die je verzint.”
In alle 6 seizoenen was er altijd precies 1 team dat de eindstreep haalde. Nooit meer, nooit minder. Hoe is dat mogelijk?
Anton: “Niemand zou het kunnen halen, of allemaal en alles daar tussenin. Dat er altijd een of twee mensen wegkomen is niet ons doel, maar het is wel gebeurd. Vraag me niet hoe het kan, maar het gaat zo. Ik heb al verschillende keren gedacht dat de hunters ze allemaal zouden pakken, maar dat lukte dan net niet. Wij hebben geen draaiboek en geen eisen.”
Tessa: “Als maker zou ik het ook leuk vinden als de hunters een keer zouden winnen, al denk ik niet dat de kijkers dat zouden aankunnen. Maar wij hebben daar geen enkele invloed op. Wij grijpen nooit in.”
Eind dit jaar is Hunted terug met een geheel nieuw seizoen met onbekende mensen.
