Interview met Merel Westrik

Tekst: Deborah Ligtenberg

Hoe is de samenwerking met Antoin?

“Heel goed, we hebben net ons tweejarig jubileum gevierd! Ik begon drie jaar geleden als groentje naast Rick Nieman, die er al bijna twintig jaar werkte. Hij was ontzettend ervaren. In het begin was dat redelijk imponerend, al ging dat er snel af. Het was heel prettig werken met Rick, maar met Antoin voelt het iets gelijkwaardiger. Inmiddels zijn wij goed op elkaar ingespeeld. We kunnen ontzettend lachen, maar ook heel serieus aan het werk zijn. We schrijven zelf onze presentatieteksten en leveren dan commentaar op elkaar. Dat is niet altijd leuk. Als ik op een tekst heb zitten zwoegen die Antoine nog steeds te ingewikkeld vindt, roep ik weleens ‘Doe
het lekker zelf!’ Het is nooit fijn als iemand in je ­teksten zit, maar we hebben alle vertrouwen in
elkaar. We kunnen dan ook nog toegeven dat het beter is geworden.”

Waarom past dit werk zo goed bij je?

“Voor mij is het nieuws als water uit de kraan; iets onmisbaars in de wereld. Een fundament waarop je je mening kunt baseren. Ik vind het fijn om te werken aan een goede samenvatting van de dag, met verhalen die mensen raken, in hart en hoofd en die je aan het denken zetten.”

Wat raakt jou?

“Heel veel verschillende dingen. Europa heeft net een aantal aanslagen achter de rug, wat ik elke keer weer afschuwelijk vind. Daarnaast is het troostvol om te zien hoe er uit veel ellende vaak iets moois en hoopvols komt. Mensen die hun huis openstellen voor slachtoffers, die hun eten delen, wildvreemden die elkaar opvangen, bij elkaar komen en elkaar troosten. Dat raakt me ook altijd weer. Die kracht vind ik mooi.”

Heeft een gebeurtenis jou wel eens tot actie ­aangezet?

“Ik zit altijd vol plannen, maar het blijft bij geven aan goede doelen. Het komt er niet van, omdat ik vind dat als je ergens aan begint, je het ook moet volhouden, loyaal moet zijn en een langetermijnverbintenis moet aangaan. Iets halfbakken doen, is niet mijn ding. ­Omdat ik naast mijn baan ook echt tijd wil maken voor de mensen die mij lief zijn en filmprojecten doe in de natuur, heb ik er geen tijd voor. Maar er komt een dag dat iets me zó raakt, dat ik mij ervoor ga ­inzetten. Tot die tijd is het best moeilijk om een verschil te maken, vrees ik.”

Die filmprojecten in de natuur doe je samen met de Amsterdamse stadsecoloog Martin Melchers. Jullie begonnen samen met een natuurserie voor AT5, maar inmiddels is het voor de lol. Wat maakt het zo leuk?

“Het maakt me vrolijk. Martin is een ontzettend leuke man. Hij is een ras-Amsterdammer van 72, die ik al vijftien jaar ken en een heel goede vriend is geworden. Hij kan relativeren als geen ander.”

Dat lijkt me best fijn, met jouw baan.

“Het is heerlijk! Het is heel goed om twee zulke totaal verschillende dingen te doen. Met Martin kan ik lekker zelf filmpjes maken, met mijn neus in het gras liggen, door veldjes lopen, vogelnesten zoeken en aan niets denken, behalve ‘Wat is het hier beeldschoon!’ Als je dit afzet tegen een werkweek waarin veel ellende voorbijkomt, is dat wel een heel lekkere balans.”

Heeft de natuur jou altijd getrokken?

“Ik ben opgegroeid in Westzaan, tussen de weilanden. Ik had een vriendinnetje dat op een boerderij woonde. Wij waren altijd buiten. Een beetje kikkervisjes vangen, pasgeboren haasjes zoeken, het was echt een feest. Tot ik naar de middelbare school ging en me liever bezighield met jongens en uitgaan. Ik vergat hoe leuk ik de natuur vond, totdat ik voor AT5 een item over de paddentrek moest draaien. Zo leerde ik Martin kennen. Ik wist meteen dat ik bij deze man in de buurt moest blijven. Van een spechtennest in de Amsterdamse Jan Steenstraat tot de vossen in de Bijlmer, we hebben het samen allemaal bekeken.”

Blijft er met al die balans nog wat te wensen over?

“Een van de mooiste boeken die ik ooit las is De ­ondraaglijke lichtheid van het bestaan van Milan ­Kundera. Te veel om in één zin uit te leggen, maar het gaat grotendeels over de constante worsteling met of het leven goed is zoals het is, of dat er nog wat ontbreekt en het anders moet. En hoe ingewikkeld dat is, omdat je het leven maar één keer kunt leven. Dat herken ik heel erg. Bij vlagen vraag ik me af of het niet allemaal anders moet.”

Wat dan?

“Dat is de grote vraag. In mijn hoofd kan dat alle kanten op gaan. Een bloemenwinkel, bij de politie werken, misschien toch helikopterpiloot worden. Nee, laat ik een jaar in Amerika gaan wonen! Surfen, lijkt me heerlijk, nu kan ik het nog leren. Of zal ik zelf weer verhalen gaan maken, correspondent worden, of eindelijk eens iets echt, écht goeds gaan doen voor anderen? Dát soort gedachten.”

Kun jij ook gewoon stilzitten en gelukkig zijn?

“O ja, heel erg. Als ik op mijn buik in het gras lig om kievieten te spotten, bijvoorbeeld. Ik voel me begenadigd met alles wat ik heb. Mijn moeder is van de generatie die niet mocht studeren, ik wel. Ik realiseer me welke mogelijkheden ik heb en zie het als een opdracht om die te benutten en heel erg van te genieten. Ik ben een gezegend mens.”

RTL Nieuws - dagelijks, 19:30 uur export-tvgids-articles.json export-tvgids-articles.jsonbak importers.log liones.sh nocache-15203531053178132868 nocache-15203531532994802320 nocache-15203531923015417726 parts phpt2ju4l sedQCqwRO ssh-2moDAsRtFO ssh-ohPzW5fwUu ssh-PAZgH0UqZQ systemd-private-9eb72aa0110d42168b7de722a08728c4-systemd-timesyncd.service-6r13Gt vmware-root RTL 4