In Verborgen verleden onderzoekt Jennifer Hoffman haar roots. Daarvoor reist ze langs haar eigen familielijnen ver terug in de tijd. ‘Je voelt opeens dat je onderdeel bent van iets veel groters.’
Tekst: Tijgerbloedteksten
Wat hoopte je te weten te komen?
“Als actrice hoopte ik natuurlijk op romantische of smeuïge verhalen, op exotische verrassingen in de familielijnen. En ik wilde graag ontdekken waar mijn creativiteit vandaan komt. Een acteur onder mijn voorouders had ik fantastisch gevonden. Of desnoods een nar aan het hof, dat nog liever dan zelf koninklijk bloed hebben, haha. Maar helaas kwam ik in de wat saaiere hoek terecht: belastingen innen. Dat is nou niet bepaald supersexy.”
Welke familielijn volgden jullie?
“Die van mijn opa, de vader van mijn vader, en diens voorouders. Ik heb hem nooit gekend. Hij was huisarts in een Brabants dorpje, ik kende verhalen over zijn verzetswerk in de Tweede Wereldoorlog. Ik wist overigens niet of die klopten. Mijn vader is een echte romanticus, als hij een verhaal vertelt wordt het snel mooier en groter. Je kunt er in ieder geval van uitgaan dat het feitelijk onjuist is. Ik merkte tijdens deze zoektocht wel dat veel verhalen ophielden bij die oorlog. Er wordt niet snel over gepraat, dat is ook niet zo gek, je wil niet te veel emoties oproepen bij je opa en oma door pijnlijke onderwerpen aan te snijden. Maar daardoor zijn wel veel familieverhalen verloren gegaan, doodzonde.”
Hoe verliep de zoektocht?
“We konden best ver teruggaan in de tijd omdat mijn voorouders vaak functies bekleedden waardoor er documentatie over ze bestond. De vader van mijn opa was bijvoorbeeld huisarts. Een van de mooiste momenten was toen ik in Museum Boerhave medische instrumenten vasthad waar hij nog mee had gewerkt. Hij was trouwens een van de eerste homeopaten in Nederland. Om die reden werd zijn titel als huisarts nog afgenomen, maar hij vocht die beslissing aan en won dat. Mijn vader heeft een familiealbum dat ik nooit eerder had gezien. En een bijzondere munt van mijn opa, een Medisch Contact-munt, een soort erepenning voor zijn werk in het verzet. ”
Wat raakte je het meest?
“Dat ik zoveel te weten ben gekomen over de opa die ik nooit heb gekend. Het was zo’n bijzondere man. Je voelt echt dat je dichterbij iemand komt en denkt: dat verleden is helemaal niet zo ver weg, het wordt heel tastbaar.”
Wat heeft Verborgen verleden je gebracht?
“Het besef dat al die verre familielijnen jou ook echt raken, dat je onderdeel bent van iets veel groters. Ik zag een foto van de opa van mijn vader, een hele knappe man. Ik besefte, dit is niet zomaar een oude foto, dit is gewoon echt mijn familie! Ik ben niet spiritueel, maar ik voelde verbondenheid, voelde me gesteund door mijn voorouders. Er is door al die familieleden een enorme reis afgelegd, tot het punt waar ik nu ben.”
Vond je in dat verleden nog een typische eigenschap of trekje van jezelf terug?
“Niet echt. Nou ja, de mannen waren eigenwijs, eigenzinnig. Dat herken ik wel. En de opa van mijn vader had prachtige heldere, fonkelende ogen. Ik hoop maar dat ik ook die twinkeling in mijn ogen heb.”
Verborgen verleden | vrijdag | NPO 2 | 20.40 uur
