De kaarten zijn geschud bij Boer zoekt vrouw Internationaal. Wij kijken nog een keer terug op deze editie met deelneemsters Jorien, Irene en Harriët.
De exit van Jorien bij boer David in Roemenië kwam onverwachts – zowel bij Jorien als bij de kijkers.
“Laatst was ik op Schiphol voor een korte vakantie naar Ierland en werd aangesproken door een man: ‘Jorien, gaat het wel met je? Ben je een beetje bekomen van de schrik?’ Heel lief. Hij dacht dat ik net terug was uit Roemenië, maar dat was al in oktober. Ik heb zeker moeite gehad met mijn vertrek. Tijdens de kleine momentjes die David en ik hadden, kreeg ik een heel goed gevoel. Ik ging het idealiseren en romantiseren en heb – achteraf gezien – te weinig gevraagd hoe híj erin stond. Dat David twijfels had, zag ik later pas op tv. Ik was heel blij toen ik er eindelijk over mocht praten. Op mijn werk vroegen ze steeds of ik verliefd was en toen ik op vakantie ging naar Leeds zeiden collega’s: ‘Ga je niet stiekem naar Roemenië?’ Toen ik in Roemenië was, heb ik mij niet bezig gehouden met de camera’s. Ik heb me vooral op David en mijzelf gefocust. Maar toen ik de eerste aflevering zag, waarin ik mijn brief voorlas, dacht ik wel: ‘Oh ja. Dit zien nu vier miljoen mensen’. Bij de speeddates werd het nog wat heftiger, omdat je wat karaktertrekjes voorbij ziet komen: dan voelt het alsof je in je blote kont staat. Ik kijk terug op een heel gaaf avontuur, dat voor mij waarschijnlijk nog een staartje krijgt. Naar aanleiding van de uitzendingen heeft een aantal mannen mij geschreven. Ik moet nog even kijken hoe ik dat ga oppakken, maar ik ga zeker daten.”
Irene ging op eigen initiatief als eerste naar huis bij boer Marc in Zambia.
“De reis naar Zambia maakte meer los dan ik had verwacht. Het is allemaal heel spannend. Je gaat op reis met twee andere vrouwen, bent twee dagen onderweg en dan zit je tegenover hem en moet je bedenken: vindt hij mij leuk en ik hem? Door die setting ging ik reflecteren op mijn leven. Ik heb al eens een relatie gehad met iemand uit het buitenland. Ik leerde mijn ex-vriend kennen in Sri Lanka en we zijn samen naar Liberia verhuisd. Dat is uiteindelijk niet goed gegaan, wat natuurlijk heel verdrietig is geweest. In Zambia besefte ik: deze context komt mij bekend voor. Ik merkte dat ik ontzettend op de rem stond en het allemaal heel eng vond. Het voelde alsof ik in een snelkookpan met timer zat. Het ging me ook te snel. Drie, twee, één … nu beslissen of dit de man van je leven is! Misschien heb ik er wel te veel druk op gelegd. Aan de andere kant, de andere twee vrouwen waren wel helemaal overtuigd van Marc. Ik merkte dat ik een stuk bagage heb waardoor ik minder makkelijk zeg: ik pak m’n spullen en kom hier naartoe. Het was een lastige beslissing om uit Zambia weg te gaan, maar op dat moment voelde het niet goed. Nu ben ik blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd.”
Harriët werd als eerste naar huis gestuurd door boer Olke uit Texas.
“Na mijn twijfels op Schiphol, was het enorm leuk om samen met Sandra en Alberdien in Texas aan te komen, Olke in zijn eigen omgeving te zien en zijn ouders te ontmoeten. Ik had ook best wat langer willen blijven, want twee dagen is vrij kort om elkaar goed te leren kennen. Ik voelde mij daar tussen de dieren en de weidse ruimte op mijn plek. Natuurlijk hoopte ik dat er meer tussen Olke en mij zou zijn, maar dat was er van beide kanten niet. Dus het is prima zo. We hebben het nog niet gehad over waarom hij mij naar huis stuurde. Dat ik vegetariër ben, was voor hem kennelijk wel een groot ding, maar dat zal niet het enige zijn geweest. Het is wel gek jezelf een paar maanden later terug te zien op tv. Dan denk je: jemig, hebben vier miljoen mensen dit gezien? Ik heb inmiddels wel een aantal brieven van mannelijke kijkers gekregen. Ik weet nog niet of er iets tussen zit, maar ik vind het wel heel leuk. Normaal ben ik druk met mijn studie en mijn kinderen; het is heel leuk dat mensen weten dat je er bent en de moeite nemen om te schrijven. Op straat word ik soms herkend. Dan zeggen ze: ‘Wat jammer dat je eruit bent, ik dacht echt dat je het geluk zou vinden.’ Ze zeggen vaak dat Olke de verkeerde keuze heeft gemaakt.”
