Niks adel, niks exotische voorouders. In Verborgen verleden ontdekt Karin Bloemen dat ze Noord-Hollands is tot in al haar vezels.
1. Hoe vond je het om mee te doen?
“Een hele eer! Het leuke is dat je veel meer hoort over je eigen geschiedenis dan louter namen en geboortedata. Wat deed iemand, wat gebeurde er met hem of haar? Je duikt samen in archieven en leest daar het leven van je voorouders. Het is zo waardevol om te weten wat er voorafging aan je eigen geboorte. Je bent het resultaat van een heleboel stappen, slechts een piepklein schakeltje in het grotere geheel.”
2. Had je überhaupt vragen over je familieverleden?
“Van de kant van mijn vaders familie is al veel bekend, een achterneef zoekt die dingen uit. Over mijn moeders voorouders wist ik niets. Mijn moeder was eigenlijk een kind van haar oom, maar daar werd nooit over gesproken. Mijn moeder had wel contact met de kinderen van haar halfbroer – de zoon van haar echte vader dus – maar hen heb ik nooit echt ontmoet. De redactie van Verborgen Verleden had met zijn dochter afgesproken, zij kon eindelijk meer vertellen.”
3. Kun je een tipje van de sluier oplichten over wat je tegenkwam?
“Mijn echte opa was donker; we hoopten vroeger stiekem dat we Roemeens of Hongaars bloed hadden. Maar nee, niks zigeunerbloed, gewoon Noord-Holland: van top tot teen uit de klei getrokken. In ons spoor terug kom je alleen maar melkboeren en zuivelhandelaars tegen.”
4. Wat vond je opmerkelijk?
“De armoede in 1700-1800! Totaal aan de bedelstaf: we troffen zoveel ellende, eenzaamheid en verdriet. We hebben de vrouwenlijn uitgeplozen, daar word je sowieso niet vrolijk van. Vrouwen waren huisvrouw, punt. Mijn moeder was de eerste met een beroep: coupeuse. Zorgen, koken, baren, doodgaan, dat was het wel.”
5. Voelde je nog emotie, al is het allemaal lang geleden?
“Zeker wel. Mijn betovergrootmoeder verloor drie kinderen en raakte daardoor totaal in de war. Ze werd opgenomen in een gesticht, daar kwam ze nooit meer uit. Intriest. Ik heb vaak gegniffeld om die oude foto van een onbekende mevrouw in een zwarte jurk met wit streepje. Ik zei altijd: zie hier waar mijn figuur vandaan komt. Nu weet ik dat zij de opoe was die drie kinderen verloor. Niks om te lachen dus.”
6. Heb je de oorsprong van je theatertalent nog ontdekt?
“Mijn biologische opa Kooij bleek een prachtige, warme stem te hebben. Als hij de kleinkinderen voorlas, speelde hij dat boek als een compleet toneelstuk na. Om de kost te verdienen ging hij op een boerenkar met melk en kaas langs de deuren, maar op latere leeftijd droeg hij op maat gesneden pakken en een prachtige hoed.”
Verborgen verleden, zaterdag - NPO 2 • 20.55 uur
