Voor Beter laat dan nooit gaan Gerard Cox, Peter Faber, Willibrord Frequin en Barrie Stevens naar Midden- en Zuid-Amerika. Mét nieuwe reisleider Katja Schuurman, die tijdens de trip drie maanden in verwachting was.
Tekst: Dominique Hofman
Lees ook:
Jullie zijn in Brazilië, Cuba, Suriname en Mexico geweest. Wat hebben jullie allemaal meegemaakt?
“De mannen hebben dingen gedaan die ze altijd al wilden doen: carnaval vieren in Rio de Janeiro, wat echt fantastisch was, of van een berg parasailen. In het Surinaamse oerwoud bezochten we een oude stam, in Mexico gaven we ons over aan een spirituele ceremonie. En op Cuba zijn we naar een sigarenfabriek geweest.”
Wat is er zo goed aan Beter laat dan nooit?
“Je wordt er niet alleen blij van omdat het grappig is, het gaat ook ergens over. Zo hebben we gesprekken over de liefde, ging ik met Peter de Braziliaanse sloppenwijken in, waar hij kansarme jongeren sprak, en voerden we op de Amazone een pittige discussie over het klimaat. Het programma straalt ook veel levenslust uit. Als je nieuwsgierig blijft, zoals de mannen, dan houd je jezelf jeugdig. Het is nooit te laat om nieuwe dingen te proberen, zolang je gezondheid het toelaat.”
In hoeverre kende je de mannen al?
“Ik zat vroeger bij het showballet uit Zeist. We hebben twee keer meegedaan aan De soundmixshow, waarin Barrie jurylid was. Omdat we wonnen, mochten we met hem optreden in het Lido in Amsterdam. Willibrord heeft mij een paar keer geïnterviewd, en de films waarin Peter speelde, zoals Ciske de rat, vond ik als kind helemaal te gek.”
Je opa en oma komen uit Paramaribo. Hoe vond je het om in hun geboorteland te zijn?
“Heel bijzonder. Ik kreeg er als verrassing een filmpje te zien van mijn moeder en haar zussen. Ze zeiden: ‘Je staat nu voor het huis van je opa en zijn broer.’ Daar mochten we binnenkijken. Ik kreeg tranen in mijn ogen en al helemaal toen Gerard ook nog een mooi nummer op de piano ging spelen.”
In Mexico liet je een echo maken. Hoe ging dat?
“Dat gaat daar heel anders. Ik moest van tevoren twee liter water drinken, anders konden ze blijkbaar geen echo maken. Ik had Gerard en de regisseur bij me, maar er mocht één persoon mee. Dus we hebben gezegd dat zij mijn opa en de vader van de baby waren. Ik vond het fijn dat Gerard erbij was. Voor hem was het ook mooi. Zoiets had hij nog nooit meegemaakt, want in zijn tijd maakten ze nog geen echo’s.”
Wat vond je het mooiste moment van de hele reis?
“Een ochtend in Rio de Janeiro, net voor zonsopgang. We stonden met z’n vijven voor het beeld van Christus de Verlosser. Het uitzicht was zo ongelooflijk mooi. We hadden er een gesprek over de zin van het leven. Dat vind ik zo leuk aan reizen, dat er mooie of grappige momenten ontstaan die je ’s ochtends niet had kunnen bedenken.”
