"We hopen natuurlijk ook dat de gebruikers clean worden", vervolgt hij. "Maar dat gebeurt niet altijd. Het is niet zo dat we een paar weekjes met iemand optrekken voor een mooi programma. Nee, het is bijna een verbintenis voor het leven. Jeffrey, onze allereerste deelnemer aan het programma, vraagt nog ieder jaar of ik meega naar een bijeenkomst van anonieme verslaafden. En dat doe ik met liefde.”
Dit wordt het vijfde seizoen van Verslaafd!. Waarom blijft dit programma nodig?
“Aan reacties merk ik dat het programma veel betekent voor mensen die te maken hebben met een verslaving. Mensen spreken me op straat geregeld aan en vertellen dat een broer of neef ook naar een kliniek is gestapt door het programma. We krijgen ook ieder jaar honderden aanmeldingen van families.”
Is er een verschil met de voorgaande serie?
“In de basis maken we natuurlijk hetzelfde programma, maar in dit seizoen laten we ook iemand zien die verslaafd is aan GHB. Deze drug is heel goedkoop en kun je heel makkelijk zelf maken met schoonmaakmiddel en gootsteenontstopper. Het lijkt onschuldig maar het is de verslavendste drug die er is. Mensen worden er echt knettergek van en het is ook heel moeilijk om ervan af te komen.”
Wat is een dilemma bij maken van dit programma?
“We willen geen programma maken dat op sensatie belust is. We willen echt de realiteit laten zien. Het is altijd de vraag wat je wel of niet wilt laten zien. Maar dat voelen we als team goed aan. Soms vragen mensen ons om iets niet te laten zien en dat doen we dan ook.”
Het verbaast me dat het nog steeds zo’n groot probleem is in Nederland?
“Het wordt alleen maar groter, omdat het steeds jonger begint. In Hilvarenbeek is een kliniek die alleen jongeren tussen dertien en twintig jaar behandelt. Er is plek voor 140 jongeren en er zijn enorme wachtlijsten. Iedereen kent wel iemand die verslaafd is. Zo laten we in de serie Jason zien. Hij komt uit een klein dorp waar meer dan de helft van de jongeren aan iets verslaafd is. In dit soort dorpen is de verveling vaak groter en grijpen ze sneller naar drugs.”
Je hebt zelf een zoon van tien. Hoe kijk je hier als vader naar?
“Natuurlijk, ik ben daar heel alert op, maar op een gegeven moment weet je niet wat je kind allemaal doet. Of je denkt, het zal wel meevallen met mijn kind. Ik vind dat we de ouders uit onze serie niets kunnen kwalijk nemen. Waar leg je als ouder de grens, wat is verslavend en wat niet? Dat is voor iedereen een zoektocht.”
Op dit moment ben je ook te zien in Van der Vorst ziet sterren. Dat lijkt me een prettige afwisseling?
“Omdat het programma tien jaar bestaat heb ik mezelf een cadeau gegeven. Anita Meyer staat al heel lang boven aan mijn lijstje. En nu ben ik gewoon zonder aanleiding bij haar langsgegaan. Mijn allereerste cassettebandje dat ik ooit kocht, was van Anita Meyer. ‘Why tell me why’ heb ik echt grijsgedraaid. Anita is al veertig jaar actief en treedt nog steeds veel op en het is gewoon een heel leuk, nuchter mens. En ze geeft bijna nooit persoonlijke interviews.”
“Het verdriet is groot, maar we zijn blij dat ze weer samen zijn”, zei je begin dit jaar na het verlies van jouw ouders. Ervaar je dat zo?
“Mijn ouders waren beiden al twee jaar ziek en zijn ook ongeveer tegelijk in een hospice terechtgekomen. Daar zijn ze kort na elkaar overleden. Dat was een heftige periode. Het heeft invloed op heel veel fronten. Het is nu een halfjaar geleden en nu merk ik pas hoe erg ik ze mis, hoe je opschuift in het leven en dat je ineens een wees bent. En dat in mijn geval ook binnen een week. Het heeft een grote impact op alles.”
Wat is een waardevolle les die je van je ouders hebt meekregen?
(lacht) “Poeh… Goeie vraag… ‘Eerlijk zijn’, toch wel. Ik heb zelf een bloedhekel aan mensen die oneerlijk zijn en liegen. Dat is iets wat ik wel van thuis heb meegekregen. Zeg eerlijk wat je denkt en voelt en wees eerlijk naar de mensen om je heen.”
Was dat ook een overweging uit de katholieke kerk te stappen?
“Ja, er speelden veel dingen, de paus had weer dingen gezegd over homo’s en dat onze gezinsvorm – twee mannen en een kind – geen echt gezin is. Dan zetten je als minderwaardig weg. Ik heb heel lang gedacht dat ik van binnenuit dingen moest veranderen. En dat het daarom beter was om lid te blijven van de kerk. Maar nu was voor mij de maat vol.”
Was het een moeilijke stap, want je breekt ook met een persoonlijke traditie?
“Wat wel heeft geholpen is dat mijn ouders zijn overleden. Zij waren niet meer heel erg kerkelijk, maar als ik met mijn moeder erover sprak dat ik me wilde laten uitschrijven, merkte dat zij het daar toch moeilijk mee had.”
Wat maakt het dan moeilijk?
“Het is natuurlijk een breuk met je jeugd, want ik heb ook best wel goede herinneringen aan de kerk. De feesten, ik ben ook misdienaar geweest, ik heb in het koor gezeten. En ik vind nog steeds de verbinding die mensen bij elkaar kunnen vinden in een kerk heel mooi. Maar als de leiding van zo’n kerk je eigenlijk de hele tijd een trap na geeft, waarom zou je daar dan nog bij willen horen? Dan zoek ik de verbinding wel op een andere manier met mensen.”
Verslaafd! | Dinsdag | RTL 4 | 20.30
Van der Vorst ziet Sterren | woensdag | RTL 4 | 21.30
