Na jarenlang vooral in het weekend radio te hebben gemaakt, is Annemieke Schollaardt sinds kort iedere werkdag rond lunchtijd te horen op NPO Radio 2. Ook haar gezin vindt dat erg fijn.
Tekst: Ernest Marx
Voor radio-dj Annemieke Schollaardt (42) is met de start van haar nieuwe programma Annemiekes A-lunch een langgekoesterde wens in vervulling gegaan. De afgelopen vier jaar zond ze op Radio 2 vooral in het weekend uit tussen 2 en 4 uur ’s middags. Enkele weken geleden verhuisde ze naar het prominentere lunchtijdslot, van maandag tot en met vrijdag.
“Bijna elke radiomaker heeft een favoriet uitzendtijdstip. Bij veel dj’s is dat de ochtendshow of juist de late middagshow als iedereen weer naar huis rijdt van zijn werk. Althans, toen Nederland voor corona nog niet massaal thuiswerkte. Zelf heb ik altijd een voorkeur voor de lunchshow gehad. Ik vond de programma’s die bijvoorbeeld Henk Westbroek, Claudia de Breij en Dolf Janssen op dat tijdstip maakten ook altijd erg leuk.”
Wat maakt dat tijdstip zo speciaal?
“Van oudsher hebben mensen tussen 9 en 12 de radio aan tijdens het werken. Dan willen ze muziek en niet te veel gekwek. Hetzelfde geldt van 2 tot 4. Maar daar tussenin kun je lekker uitpakken want dan lunchen mensen. Als radiomaker kun je muziek draaien én daarnaast meer op de inhoud gaan zitten. Je nodigt eens een gast uit en geeft meer aandacht aan actualiteiten. Dat zijn allemaal dingen die ik leuk vind. En wat betreft mijn verhuizing van het weekend naar doordeweeks, qua prestige wegen die dagen wat zwaarder. Ik was ook wel toe aan die volgende stap.”
Hoe bevalt het dat je nu niet meer ieder weekend hoeft te werken?
“Dat voelt heel apart. Ik heb sinds 2007 geen normaal weekend meer gehad. Altijd werken. Toen ik in die tijd begon met mijn vaste weekendprogramma’s bij 3FM had ik bovendien vaak avonduitzendingen. Ik kon nauwelijks nog afspreken met mijn vrienden. Dat vond ik in die jaren soms best lastig. Ook familiebezoekjes waren niet vanzelfsprekend. Ik ben er vaak niet bij geweest. Het grappige is dat mijn privéleven nu heel anders is dan destijds. Inmiddels heb ik een gezin met mijn man Phil en onze dochter van acht. Dat scheelt enorm.”
En nu ligt elk weekend open.
“Dat is ongelooflijk fijn. Qua tijdsindeling waren de laatste jaren voor mijn gezin in dat opzicht natuurlijk niet ideaal. Als ik aan het werk was, was mijn kind thuis. Maar zat mijn kind op school, dan was ik juist vaak thuis. We hebben nu meer tijd samen. Ik geniet nu echt van mijn weekend! Overigens moeten de eerste weekendjes weg nog wel komen hoor. Want met alle coronarestricties vind ik het nu niet zo relaxed, dus dat gaan we later allemaal inhalen.”
Bandjes
Schollaardt groeide op in Uithoorn. Haar vader werkte als wiskundige bij IBM en haar moeder was griffier bij de rechtbank in Amsterdam. Zij stopte daarmee toen de kinderen nog klein waren. Mama zat iedere dag met de boterhammen klaar als Annemieke en haar broer tussen de middag thuiskwamen van school. De radio stond dan aan. “We luisterden altijd naar Radio 3. Ik kwam ook wel eens bij vriendinnen thuis waar dan Radio 10 Gold aanstond. Dan dacht ik: wat saai, er wordt helemaal niet gepraat, er gebeurt niks. Ik hield erg van radio. Met mijn broer maakte ik op een gegeven moment zelfs eigen radio-uitzendingen met een klein cassettedeckje. Die bandjes moeten nog ergens liggen. Vanaf mijn dertiende wilde ik heel graag radio-dj worden, bij 3FM.”
Toch koos je er uiteindelijk voor een opleiding aan de pabo.
“Dat komt doordat ik in de tussentijd mijn radio-ambities uit mijn hoofd had gezet. Er waren destijds nauwelijks vrouwen op de radio. Ik had dus geen echte voorbeelden. Jeanne Kooijmans presenteerde wel The breakfast club, maar verder hoorde ik alleen mannelijke diskjockeys. Ik vond dat op zich niet erg want ik luisterde graag naar ze. Maar op een of andere gekke manier heb ik blijkbaar bedacht dat je als vrouw geen radio-dj kon worden.”
Dus toen wilde je juf worden?
“Nou ja, wist ik veel. Ik was net achttien toen ik eindexamen vwo deed en ik kom uit een nest waar het gebruikelijk was dat je ging studeren. Dat deed je gewoon. Ik wilde graag de opleiding journalistiek doen. Maar toen ik daarvoor was uitgeloot, besloot ik om naar de pabo te gaan. Die heb ik afgemaakt. Het grappige is dat ik daardoor alsnog met radio in aanraking kwam. Ik liep mijn eindstage op Curaçao. Ik raakte verknocht aan het eiland en de mensen en heb er uiteindelijk vijf jaar gewoond. Daar kwam radiostation Dolfijn FM op mijn pad waar ik de eerste kneepjes van het vak leerde.”
Kwam toen de 3FM-droom ook weer terug?
“Eenmaal weer in Nederland is dat ook redelijk snel gelukt door simpelweg een demo te sturen naar Hilversum. Ik kwam op 2 november 2005 na vijf jaar terug uit Curaçao. Diezelfde week verstuurde ik mijn demo en 1 december zat ik voor het eerst bij 3FM.”
Wat vonden jouw ouders van jouw radio-ambities?
“Zij hebben het altijd erg leuk gevonden. Mijn vader is helaas al bijna tien jaar geleden overleden, aan kanker. Hij vond het een heel fascinerende wereld en wilde er alles over weten. Hij was zelf ook een groot muziekliefhebber. Gek van klassiek maar ook van Bob Dylan. Er is altijd support geweest. Nooit zeiden mijn ouders: zou je dat nou wel doen? Het scheelt dat ik zo snel bij 3FM aan de bak kon. Vervolgens had ik de luxe dat ik bij Avrotros altijd weer leuke nieuwe dingen mocht doen. Er heeft vanaf het begin een gestaag stijgende lijn in mijn carrière gezeten die heeft geleid tot waar ik nu zit.”
Je hebt eens gezegd: ‘Presenteren kun je leren maar betrokkenheid en fascinatie niet.’ Wat maken die twee eigenschappen zo belangrijk?
“Als je niet betrokken bent, hoort de luisteraar dat meteen. Ik kan me niet voorstellen dat je zonder betrokkenheid een goed radioprogramma kunt maken. Fascinatie slaat bij mij vooral op mijn liefde voor muziek. Ik wil als radiomaker iets voelen bij de muziek die ik draai en betrokken zijn bij de verhalen van luisteraars en bij het nieuws. Daarover moet je kunnen meedenken en meepraten. Ik deed vorig jaar als invaller een tijdje het programma van Stefan Stasse, net toen corona in Nederland uitbrak. Dat waren voor mij heel bijzondere radioweken. Want ik zat samen met de luisteraar in vertwijfeling. ‘Wat gebeurt er?! De scholen moeten dicht?! Oh jee. Iemand die ik ken heeft corona!’ Dan kun je niet vrolijk overschakelen naar de volgende populaire plaat.”
Wat is nu jouw doel met Annemiekes A-lunch?
“Ik zou het heel tof vinden als de luisteraars voelen: we maken het programma ook een beetje met elkaar. Daar zit dus weer die betrokkenheid in. Ik heb constant mensen aan de lijn. Als radiomaker moet je ook het geluk hebben dat mensen zich voor je durven openstellen en je ook wat willen vertellen. Gelukkig doen ze dat bij mij. Dan krijg je de mooie verhalen en een mooi programma. Daar is het mij om te doen.”
Annemiekes A-lunch | maandag t/m vrijdag | NPO Radio 2 | 12.00 uur
