In Penoza speelde Raymond Thiry de criminele rechterhand van Carmen van Walraven. In de spin-off Doodstil draait het verhaal om Luther zelf en blijkt hoe hij die zwijgzame killer is geworden.
Tekst: Ernest Marx
Hoe vond je het om gevraagd te worden voor Doodstil?
“In instantie werd mijn ijdelheid enorm gestreeld. Een spin-off van Penoza? Rond mijn personage?! Daarna maakte ik me ook zorgen. Want naast Luthers loyaliteit is zijn aantrekkingskracht vooral ook gebaseerd op zijn zwijgzaamheid. Als kijker vraag je je af: wat gaat er in Luther om? Maar hoe moet je daar een interessante serie van maken? Dat hebben de schrijvers heel kunstig opgelost door naar het verleden te grijpen. Want ooit was Luther een onbevangen, praatgrage romanticus.”
Hoe maak je van Luther een praatgrage romanticus?
“Gelukkig heeft Martijn Lakemeier dat probleem mogen oplossen. Hij speelt de jonge Luther. Door flashbacks ontdek je langzaam hoe Luther geworden is zoals hij nu is. In mijn verhaallijn maakt mijn nichtje, gespeeld door Sallie Harmsen, mij erop attent dat de moordenaar van haar ouders, dus Luthers broer en zijn vrouw, weer terug in het land is. Zij is uit op vergelding en tegen beter weten in laat ik me daarin meetrekken.”
Martijn speelde ooit jouw zoon in Oorlogswinter. Hoe vind je hem als Luther?
“Hij was niet mijn eerste keus. Ik zag de auditie van een andere acteur waarvan ik dacht: dat is een echte Amsterdammer met staalblauwe ogen. Dat wordt mijn jongere versie! Puur vanwege die gelijkenissen. Maar toen ik Martijn in de eindmontage zag, moest ik toegeven: hij is de juiste. Dat zit hem in dezelfde soort concentratie die ik ook heb zoals ik Luther speel. Je ziet dat hij zich kan ontpoppen tot die meedogenloze killer.”
Je speelt Luther sinds 2010. Merk je op straat iets van zijn populariteit?
“Ik moet nog steeds drie keer per dag op de foto. Ik krijg alleen maar leuke reacties, joh. Verleden maand liep ik over de Ceintuurbaan. Opeens houdt lijn 3 in. Die begint langzaam te rijden over dat spoor. Hoor ik opeens een vrouwenstem uit de tramspeakers: ‘Dag Luther!’ Hartstikke leuk.”
Heb jij je nog extra verdiept in de onderwereld voor Doodstil?
“Nee. Ik lees ook niet met bijzondere aandacht crime-nieuws of de boeken van Astrid Holleeder. Ik heb wel eens met iemand aan de bar gezeten die net vrij was na zeventien jaar gevangenisstraf wegens enkele liquidaties. Daar schrik ik dan wel van. Maar ik ga dan niet in een volgende rol die man zitten nadoen. Ik had alle vrijheid om de Luther te blijven die ik ook in Penoza was.”
Vind je het jammer dat de serie maar vier afleveringen heeft?
“Zo was nu eenmaal het oorspronkelijke plan. Maar ze zijn nu alweer aan het schrijven voor een nieuwe serie. Dus ik kom waarschijnlijk nooit meer van Luther af. Na vier afleveringen komt dit verhaal aan een intens einde waarin Luther emotioneel volledig knakt. Maar daarna kunnen we gewoon weer verder…”
