Briefjes,
Lieve persoonlijke briefjes, met de hand geschreven: die kan ik niet van de hand doen. Ik heb er een paar van Jos Brink, zoals deze: ‘Lieve Carlo, ik heb gelijk gehad en ongelijk is een -bochel. Kusje Jos’, bewaard in het boek Afgeschminkt van Paul van Ewijk over 25 jaar Jos Brink, Frank Sanders en Tekst-pierement.
In datzelfde boek ligt een rouwadvertentie van mij voor Jos. En nog een briefje dat ik heb bewaard. Het is van Jacques D’Ancona. Hij schreef met een prachtig handschrift en dito vulpen: ‘Dag Carlo, een prachtige advertentie voor Jos. Klasse, eenvoud, zuiverheid, geen opsmuk… Groet, Jacques.’
Mijn laatste groet aan Jos was ook vrij simpel, maar wel uit het hart. Geen grote woorden als ‘met grote verslagenheid’, maar gewoon: ‘Ik zal je missen’. En Jacques, meester van het geschreven woord, was tevreden. Nu ook hij ons heeft verlaten, wil ik het wederom simpel houden. Hij was geen dierbare vriend, wel een collega waar ik tegen opkeek en die ik vaak in mijn carrière heb mogen tegenkomen. Gek genoeg altijd op belangrijke momenten.
Toen Ruud Hendriks, destijds baas van RTL 4, besloot toch mijn contract te verlengen, had ik die dag een afspraak met hem voor een Telekids-item. Daar in zijn huis in Groningen kreeg ik het goede nieuws te horen. Ik vierde het met Jacques, hij was zo blij voor me. In de Sterren Soundmixshow van Henny Huisman deed ik Willem Nijholt na.Jacques zag heel goed wat ik aan het doen was. “Kijk Henny, zei hij, “hier staat een jongen die meer wil, en die wil laten zien dat hij er klaar voor is.”
Jacques had gelijk, ik wilde zó graag de musical in. Dat gebeurde in 2003 met Saturday Night Fever. Daar kreeg ik van hem mijn eerste theaterrecensie. Doodsbang was ik, maar na afloop deed hij een duim omhoog, en er stond een prima recensie in zijn krant.
Bij Beauty and the Beast heb ik hem pas écht kunnen overtuigen. In Carré liep hij naar mij toe en fluisterde in mijn oor: “Je was niet goed.” Ik schrok even, maar hij vervolgde: “Je was fantastisch!” Weer kreeg ik zijn goedkeuring. En dat van iemand die het niet schuwde om kritiek te geven.
De laatste jaren ben ik hem meer en meer uit het oog verloren. Ik kan enkel nog terugblikken op die momenten in mijn leven waarin hij belangrijk was. Daar wil ik hem voor bedanken. Zonder opsmuk, gewoon zoals het is. Dag Jacques, je zal gemist worden.
