We deelden in 2008 onze kleedkamer bij Les Miserables. Jij als de jonge verliefde Marius en ik als de onberekenbare Thernadier. Voor ons allebei een droom om in de musical der musicals te staan. Maar dromen gaan altijd verder en tijdens het omkleden bespraken we onze ambities. Een programma met imitaties voor mij, jouw zoektocht ging toen nog alle kanten op. Presenteren, zingen of toch musical? Je wist eigenlijk maar een ding zeker: na afloop van de show nam je een Big Tasty van de McDonalds. Wat hebben we daarom gelachen, altijd kwam wel ergens die Big Tasty terug in ons gesprek.
Ik kan dan ook niet langs de Mac rijden zonder even aan jou te denken. Vaak ging ik backstage kijken hoe jij de ballad ‘Lege stoelen, lege tafels’ zong. Vol overgave met een stem die ik beschouw als een van de mooiste in ons land. Je liep mijn kant op, nog bezweet van het lied, om ineens te fluisteren: “Straks een Big Tasty.” Maar de Big Dream was toen nog niet ingevuld.
Een reeks tv-programma’s zoals Waar is Elvis? en Lekker Slim volgde en je werd gelukkig bij Holland's Got Talent en Secret Duets. Maar dan heb je nog steeds die stem die niet alleen moet presenteren maar zeker ook moet zingen. Talent hebben is fijn, maar dat is niet genoeg. Het gaat om de juiste keuzes maken. Wat doe je wel en wat niet? En het gaat om de kansen die er zijn of – beter nog – die je zelf creëert. Mede doordat je door je gezondheid zag dat het leven fragiel kan zijn, heb je een keuze gemaakt. In jouw eigen theatertour I’m Still Standing breng je een ode aan je held Elton John. Maar het gaat ook over jou en je staat sterker dan ooit tevoren.
Je was altijd al goed, maar er is nu iets veranderd: je bent gelukkig. Dit in combinatie met een show die van A tot Z klopt, maakt iedereen die je liefhebt trots. Groot is je stem, groot zijn je dromen en daarop volgt een groot applaus… en een Big Tasty.
