Lieve Kerstman,
Weet u het nog? Ik stond een jaar geleden in de Ziggo Dome met een journalist die mij vroeg naar het ultieme kerstgevoel. Om mij heen zag ik duizenden lichtjes en kerstbomen en u zweefde boven mij in uw arrenslee. “Kijk eens om je heen”, zei ik tegen de journalist. “Magischer dan dit gaat het niet worden.”
En toen hoorde ik u in de verte iets zeggen. Het was “Ho, ho, ho.” Wat ik nu vertaal als: een nieuwe Christmas Show in de Ziggo Dome gaat niet door. De reden is duidelijk. Honderden mensen die voor en achter de schermen werken, zitten dit jaar thuis met hooguit drie mensen om zich heen tijdens het kerstfeest.
Oh Kerstman, wat mis ik het toch. Deze show is een van de leukste dingen die ik de afgelopen dertig jaar heb mogen doen. In de Christmas Show appgroep plaats ik een bericht over hoezeer ik de show dit jaar mis. Achter elkaar stromen de berichten binnen van mijn collega’s Buddy Vedder, Maurice Wijnen, Celinde Schoenmaker en vele anderen.
Collega’s die opgesloten zitten op een hotelkamer in het buitenland, zingen liedjes als Baby it’s covid outside. Ilse Warringa zingt een liedje over hoop. ‘Hoop’ was afgelopen jaar het lijflied van de Christmas Show. Ik schreef de tekst, niet wetende dat hij dit jaar zo van toepassing is. Hoop, houd altijd hoop, want is er hoop, is er licht. Kun je er tegen? Het is de bron, het geeft je kracht.
Bedenk er een groot orkest bij en een moeder met op haar schoot een kind met een kerstmuts op, die haar tranen bedwingt. Dan voel je weer die onmiskenbare sfeer in de Ziggo Dome. Samen delen, dát is het ultieme kerstgevoel. Of het nu goed of slecht is. Dus lieve Kerstman: all I want for Christmas is een vaccin. En wel nu.
