Lieve Herald,
Als ik weer eens een ding geleerd heb bij het programma Married at First Sight, is dat iedereen een partner nodig heeft. Niet alleen om het leven te vieren, te lachen en te huilen, maar ook om af en toe gecorrigeerd te worden. Zijn mensen te lang alleen, dan kunnen ze verdrinken in hun eigen nare gewoontes. Vrienden en familie kunnen wellicht nog iets bijsturen, maar een partner staat toch dichterbij.
Voorbeeld: Ondanks dat het goed met mij gaat, Married at First Sight prima is ontvangen en de kijkcijfers goed zijn, was ik een brok chagrijn. Wat is er aan de hand? Zit ik in de overgang? Hebben mannen dat ook? Veel praten over vroeger dit en vroeger dat. Alles moet zoals ik het wil en is er kritiek, dan kan ik daar moeilijker mee omgaan. We gingen samen lunchen en na wat correcties maar vooral liefde van jou was ik al snel niet meer die zure man van daarvoor. Iedereen heeft zo iemand in het leven nodig. Ik doe het ook bij jou. En ik hoop dat iedereen in het leven zo iemand tegenkomt.
Diezelfde avond zitten we samen tv te kijken. Mart Smeets wordt geïnterviewd en ik hoop van harte dat zijn vrouw heeft meegekeken. Een jonge, enthousiaste journalist vraagt hem of hij zich ook zo verheugt op de schitterende sportzomer. Mart Smeets noemt het opgeklopte onzin: “U praat nu tegen iemand die daar 50 jaar lang naartoe gestuurd werd”. Er volgt een raar gesprek, waarbij de grootheid Mart Smeets – die alles al heeft meegemaakt – de journalist de les leest. Zijn toon, het afzetten tegen een jongere generatie; het komt allemaal voorbij. Net als destijds tegen Matthijs van Nieuwkerk: “Je bent nog stommer dan ik dacht!” Of tegen Eva Jinek: “Zelfs het Journaal kan zonder autocue.” Herald, volgens mij heeft Mart ook iemand nodig om hem met liefde te corrigeren. En als ik het mis heb, hoor ik het graag van je.
