De toffeefee,
Door de aankondiging van de hoogtepunten van 45 jaar Bananasplit moest ik toch denken aan Monte Carlo. In 1998 kreeg ik van Joop van den Ende een grootse eigen show. Een zekerheid tussen alle spelletjes, imitaties en grappen was De Toffeefee. Afgeleid van het woord trofee die de BN’ers kregen als ze in mijn candidcameragrap zaten.
Nu we toch gaan terugblikken met Frans Bauer, doe ik het ook. Allereerst moet ik zeggen dat candid camera het meest stressvolle is wat ik als tv-maker heb mogen ervaren. Je kan van alles bedenken, maar je hebt het niet in de hand. Nooit kan je helemaal inschatten hoe iemand reageert. Daar zat ik dan verstopt met die Toffeefee, kijkend naar een schermpje. Wordt de BN’er niet boos? Heeft die het gelijk door? En het belangrijkste; wordt het wel echt leuk?
De allereerste was met Loretta Schrijver en Jeroen Pauw. Jeroen zat in het complot, want tijdens het RTL Nieuws ging alles vreselijk mis. Verkeerde teksten, verkeerde filmpjes werden ingestart en Jeroen die alles liet omvallen. Mede door de lach van Loretta was het een knaller.
Ook daarna een heerlijke editie met Gerard Joling die Patty Brard ziet verdwijnen in een mobiel toilet. Wat Gerard niet wist, is dat Patty er aan de ander kant uitging. Het toilet werd tot verbijstering van Gerard door een grote kraan meters omhoog getakeld. Met daarin een speakerbox met het gegil van Patty, arme Gerard.
Ook voor Henny Huisman een surprise, want hij belandde midden in een vechtende reünie. Broer en zus waren helemaal niet blij elkaar weer te zien en kregen ruzie. Terwijl ze elkaar letterlijk op een tafel smeten, zei Henny verbijsterd: “Ik weet niet wat ik meemaak?”
Gordon hoorde zijn nieuwe hit op de radio, gezongen door Dries Roelvink. Boos en gillend liep hij weg, en ik doodsbang er met mijn Toffeefee achteraan. Hij wilde mij net wegduwen tot ook bij hem het besef kwam waar hij in beland was. Wat hebben we gelachen, misschien ook wel van de opluchting dat het was gelukt.
Mijn favoriet was met Hans van der Togt, die live een cheque uitreikt van de Postcode Loterij. “Je hebt een ton gewonnen!” Maar op de grote envelop stond 1 miljoen… Probeer dat maar eens recht te praten tegen een boze deelnemer.
Maar soms was het minder leuk en ging het over het randje. Zoals bij Joke Bruijs die in een musical zat. De regisseur uit het buitenland vond haar zogenaamd maar niks. Het viel niet echt goed, te negatief en dan moet je ook nog lachend met de Toffeefee binnenkomen. Gelukkig was Joke zeer sportief en mocht het worden uitgezonden. Want pas als iedereen er om kan lachen is een candid pas écht geslaagd en smaakt de toffee of de banaan zoet zoals het hoort.
