De leukste kijktips
The World's End
21 Jump Street
Piek,
Het leven van een tv-host is als volgt: Je presenteert je programma’s zo goed als je kan en probeert net dat ene toe te voegen waardoor de show beter wordt. Soms lukt het en ben je lekker aan het pieken, soms sla je de plank mis. Ik heb het voorrecht om te switchen tussen panellid, steunpilaar zijn tijdens bruiloften en alleen puur de presentator zijn. Let op je looks, weet je tekst, wees geïnformeerd, pak de juiste toon en zorg dat aflevering 3 niet precies hetzelfde voelt als aflevering 5.
Maar was ik enkel bezig met dit boeiende vak, dan was ik niet gelukkig. Het werken achter de schermen, zoals monteren, concepten verzinnen en schrijven, houdt mij in balans. Besef ik wel genoeg in wat voor bevoorrechte positie ik ben om zo te mogen en kunnen leven? Het zijn momenten zoals het maken van deze laatste column van het jaar, waarop ik daar weer even bewust bij stilsta.
Zal ik schrijven over mijn warme band met Fred van Leer, die ik steeds meer als vriend in mijn leven mag begroeten? Dat ik nog nooit zo’n gelukkig stel heb meegemaakt als in het komende seizoen van Married at first sight? Of over mijn nichtje dat in mijn oor fluisterde dat ik niet Sinterklaas maar Carlo was, omdat ik precies zo lekker rook als haar oom? Dat ik lichtjes in de ogen van Chantal Janzen zag toen haar jongste zoon van diezelfde Sint een cadeautje kreeg? Of nee: toch maar over het geluksmoment waarop ik even klaar was met alle opnames van 2021.
Ik plofte snel thuis op de bank met Lilly de poes en twee zakken chips op schoot. Bezinning dus! Ik leef het leven dat ik wil leven en dat maakt me best bang. Bang om te verliezen wat me lief en dierbaar is, want er is ook een keerzijde. Afgelopen week waren Herald en ik bij de begrafenis van onze goede vriend Rob, die ons te plots en veel te vroeg is ontvallen.
Zijn verlies gaf mij nog meer het besef dat we minder moeten piekeren, maar meer moeten genieten. Rob is voor altijd in ons hart en we zullen hem nooit vergeten. Daarom sta ik deze Kerst stil bij de lieve mensen om me heen en alle waanzinnige kansen die ik heb gekregen. Uitkijkend op een prachtige piek hoop ik voor u hetzelfde: laten we pieken!
