My impossible dream,
Lees ook:
Het songfestival leeft nog niet echt, ik voel het nog niet.’ Dat zegt een goede vriend, die normaal gesproken al wekenlang alle liedjes meezingt. Ik begrijp wat hij bedoelt: de spanning of Nederland in de finale zit heb je dit jaar niet. We zitten zaterdag automatisch in de finale en nog een keer winnen zou je Nederland niet aan willen doen. Toch kriebelt het bij mij een beetje, maar de waarheid ligt anders. Sterker nog, ik droom erover.
Ik zit thuis in Amsterdam en Ring-dinge-ding de telefoon gaat. Het is… Chantal Janzen. “Waar ben je? Iedereen zoekt je, kom nu naar Rotterdam!” roept ze. “Hoezo, wat is er aan de hand?” Dat zegt de droom niet helemaal, maar ik moet presenteren terwijl ik geen tekst van tevoren heb gelezen. Geen tijd, geen camera-repetitie, geen Engelse les, helemaal niets... Ik ben onvoorbereid. In een flits sta ik twee seconde later naast Chantal, het is een wonder.
De Eurovisie-tune klinkt. “’t Is oké”, zegt ze. “Het is jij en ik!” Paniek, een mallemolen: mensen die rondrennen en ik heb geen broek aan. Toch loop ik het podium op. Waar we moeten staan, weet ik niet. Help! Wijs me de weg. Marlous Fluitsma staat in de zaal, ze presenteerde het festival in 1980 en stond stijf van de zenuwen. Ze schreeuwt: “Blijf zoals je bent.” Maribelle staat ook in de zaal. Ze kijkt lief en roept: “Ik hou van jou!”
Chantal begint in het Engels, dan in het Frans en daarna staat er op de autocue ‘Jan Smit’, met daaronder een tekst. Ik denk: die tekst doe ik. Maar er komt niks uit mijn mond. Nog eens proberen. “Eh... Amambanda…” Wat ik ook probeer, ik kan niet praten. Dan maar zingen: Sha la lie, sha la la. En dan krijg ik twaalf punten van Colorado en Shangrila, voorgelezen door Fernando en Filippo.
Ik word wakker, wat een geluk. Ik zit meteen rechtop in de wind, eh... mijn bed. Wat wil deze Impossible dream me vertellen? Een paar dagen ervoor had ik een fijn gesprek met Chantal over die grote dag uit haar carrière. Wat we hebben besproken blijft tussen haar en mij. Ik wil alles met je delen, maar dit niet. Alleen het laatste dan: Shine lieve schat, ik gun je heel de wereld.
