Lieve help,
Ik zit momenteel in de bubbel van De TV Kantine, waarbij alles draait om nieuwe typetjes. Lijken ze? Zijn de stemmen goed? En welke karaktertrekken moet ik uitvergroten? Daarbij kijk ik naar humor en entertainmentnieuws, met een schuin oog naar de actualiteit. Zolang het Boulevard-achtig is, kan ik er wat mee. Dat geldt niet voor het nieuws over het coronavirus. Dat komt alleen maar keihard binnen.
Toen ik na de laatste aflevering van Married at first sight bij Eva Jinek zat, gaf ik een gast naast mij netjes een hand. “Hallo, ik ben Carlo. Waar komt u over praten?”, vroeg ik. “Dag, ik ben Frank en ik kom praten over het coronavirus.” Een fractie van een seconde schrok ik even, die hand was toch wel veilig? Natuurlijk, Frank Oostdam is directeur van de Algemene Nederlandse Vereniging van Reisondernemingen. Hij kwam praten over waar het nu nog veilig is en waar niet.
Mijn paniek komt voort uit een vervelende eigenschap. Ik beken: ik heb een vorm van smetvrees. Als iemand mij een hand geeft, ren ik niet meteen naar de kraan en ook ben ik vrij fysiek met mensen. Maar iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik vaak met desinfecterende handgel rondloop.
Mijn favoriete winkel is de drogisterij waar ik van alles insla om de bacteriën te lijf te gaan. En als er iemand verkouden is of griep heeft – zelfs mijn liefde Herald – neem ik haast overdreven afstand. Nu wacht ik met spanning af wat er komen gaat. Ben ik bang? Nee, maar wel waakzaam. Straks sta ik in Rotterdam met honderden mensen uit alle landen in de zaal van het Eurovisie Songfestival... Ik ben inmiddels wel uit mijn bubbel. Wanneer doet de politiek dat, vraag ik me hardop af? Het is mij te stil. Of is het stilte voor de storm?
