Twee keer in de week gaat mijn mond open en daarna is het wachten op de uitslag. De stress die daarbij komt kijken… Ik doe zes bruiloften in twee weken; ik houd afstand en was mijn handen kapot, maar toch. Op dit moment maak ik vier programma’s door elkaar: Married at first sight, The masked singer, Oh, wat een jaar!, en I can see your voice komt eraan.
Ik ben een bevoorrecht man bedenk ik mij, maar waar blijft mijn mail met de uitslag van de test? Zit die misschien toch in mijn spambox? Ja! Oh nee… reclame, ik gooi het weg. De stress blijft. Ik stel me aan, zeg ik tegen mezelf. Natuurlijk gaan alle programma’s door als ik positief getest word. Om een plek naast Loretta Schrijver bij The masked singer wordt in mijn fantasie gevochten door Paul de Leeuw en Jamai. Robert ten Brink dan voor Married at first sight? Iedereen is vervangbaar, toch? We doen even een testje, want we wachten er toch op.
Bij Paleis voor een prikkie worden Rogier en Frank nu gespeeld door twee andere mannen. Ik zeg plagend ‘gespeeld’ want de vervangers lijken een ingestudeerde act op te voeren. Het hele format klopt nu ook minder. Waar Frank en Rogier twee chique mannen zijn in een te krappe woning zonder ziel, zie ik nu twee mannen die om de hoek hadden kunnen wonen. Maar misschien moet het nog groeien, en was dit hun screentest.
Test! Daar is dat woord weer! Ik word gebeld door de productie van Married at first sight. Zouden zij al wat weten? Alle testuitslagen worden gedeeld met de producent, trillend neem ik op. “En, safe?” hoor ik vragend aan de andere kant. Op dat moment...pling... krijg ik de uitslag. NEGATIEF! Wat een opluchting! Ik kan iedereen wel zoenen, al mag dat natuurlijk niet. Alles ziet er opeens beter uit. Zelfs het nieuwe Paleis voor een prikkie, ik ben er ineens positief over. Ik zap en kijk… test-beeld is ook ineens prachtig!
