Lieve Laurence,
Je bent niet bekend, dus men vraagt jou niet om een masker op te zetten voor The masked singer. Wel om het te monteren en alle puzzelstukjes van een opname aan elkaar te plakken zodat de vaart in de show blijft. Maar wel zo dat de humor niet verloren gaat.
Macht aan de makers
Ik hoor Laurence nu denken: “Een column over mij hoeft toch niet, het programma is al leuk.” Maar met een paar foute knipjes komen Gerard Joling, Buddy Vedder en ik niet uit de verf en is Loretta Schrijver niet de dame die door heel Nederland omarmd wordt. Ex-programmadirecteur Erland Galjaard zei ooit: “De macht is aan de makers.” Ik vind het dan ook tijd dat die makers eens goed in het zonnetje worden gezet.
Maar wacht, wat hoor ik nu? Oh nee… Roxeanne Hazes vindt het een leuk programma, maar sommige juryleden irritant. “Je hoort toch gelijk dat het die of die is?” verkondigde ze bij Beau aan tafel. Roxeanne is een leuke meid, maar niet een programmamaker zoals jij om te snappen dat we tv maken.
Meteen een naam
Eerlijk is eerlijk, bij sommige Masked Singers had ik geen idee en bij een paar dacht ik wel meteen aan een naam. Maar als ik die naam hardop zeg, weten Gerard en Buddy het ook meteen. Het blijft een spel waar je naar kijkt. Dat het een hit is in vele landen en puur aan het format ligt, is te makkelijk. Er zijn genoeg programma’s die ondanks het sterke format genadeloos floppen. Het is de combinatie van mensen voor en achter de camera, de juiste presentator, jury en format.
Blue Circle
Daarom hulde aan Blue Circle – die de laatste tijd onder vuur ligt – en regisseur Laurence Drenthe. Er komt een leeuw op, hij gaat zingen, blik van Gerard, opmerking van Buddy, ik geef een voorzetje en Loretta kopt hem in. Het lijkt zo makkelijk. Maar als het allemaal zo simpel was, dan waren er veel meer hits dit tv-seizoen.
