Olie,
Tina Nijkamp meldt dat Dynasty door ONS wordt uitgezonden. Nee, niet de remake op Netflix, maar de oude originele serie uit de jaren 80. Ook al heb ik alle afleveringen op dvd, op tv is het - gek genoeg - toch fijner kijken. Elke dag even een aflevering meepikken waar Alexis het opneemt tegen Krystle.
Ik hoor u zeggen: ouderwets, uit de tijd, schrijf eens over een serie van nu. Maar, oh mensen… kijk nou toch! Wat is de mode hip, echt weer helemaal in. Alles heerlijk over de top, goed gespeeld en wat voelt alles rijk aan. Niet even een muziekje eronder, maar elke aflevering begeleid door een megagroot orkest. Je kijkt wellicht even een aflevering uit een gevoel van nostalgie, maar je blijft hangen. De serie die het op moest nemen tegen megahit Dallas werd uiteindelijk zelfs beter.
Maar er was bij Dynasty net zoveel drama achter de schermen als ervoor. De omroep zag de homoseksuele Steven toch liever hetero worden. Een pittige strijd tussen Alexis en Blake, gespeeld door Joan Collins en John Forsythe. Die irritatie naar elkaar was absoluut niet enkel gespeeld. Veel olie op het vuur dus en dat was ook de oorspronkelijke titel van de serie: Oil.
Zoals ik smul van de verhitte scènes tussen Alexis en Krystle, kijkt een jongere generatie naar Maria en Djamila. Naast mij in de kantine van Moulin Rouge zit de cast naar The Real Housewives of Amsterdam te kijken. Ze gieren het uit als er een catfight is en de dames flink tekeergaan. De ene is voor Tamara, de ander weer voor Deborah en ze gillen letterlijk naar hun laptop.
Ze weten dat ik de reünie presenteer en vragen mij vaak aan welke kant ik sta. Want die dame doet stom, die heeft gelijk en die ander is weer vals en ga zo maar even door. Maar ik ben lekker Zwitserland en grijp altijd weer terug naar Dynasty. Alexis heeft Krystle nodig en de dames van The Real Housewives of Amsterdam elkaar ook. We kijken niet naar zeven dames die lekker op vakantie gaan en elkaar heel aardig vinden. Daar kunnen we eerlijk over zijn toch?
Olie op het vuur, vlam in de pan en aan het einde graag een spannende cliffhanger. Maar ondanks dat alles, hoop ik altijd op een moment van verbroedering. Zolang ik daar mogelijkheden voor zie en toch een soort van sisterhood voel, wil ik die reünie doen. Zeker omdat het dames zijn van vlees en bloed en geen soapkarakters. Want wie alleen maar op ruzie zit te wachten, vind ik olie… dom.
