Lieve Telekid,
Wanneer was je voor het laatst weer kind? Wanneer vond je de Mega blubber power race het allerspannendste spel op de hele wereld? Kon je lachen om een vliegende oude taart? En waren Carlo & Irene voor jou het pittigste setje ooit? Je kan het allemaal nog eens herbeleven in de Telekids Expositie in het Museum van de Twintigste Eeuw in Hoorn. Vele decorstukken, kleding, tv-fragmenten, het trouwboekje van Carlo & Irene, noem het maar op: het is daar allemaal te bewonderen.
Bij de opening zag ik na een jaar of 22 Harry de Hengst weer staan. Hij was niks veranderd, ik wel! Ik ben nu vijftig en voel me dertig, maar de jongen met de pet is net als jij, lieve Telekid, een ander mens geworden. Gek genoeg leek het een beetje een verjaardag en een begrafenis in één. De hele redactie was er, de Buurvrouw en natuurlijk mijn allerliefste Irene. Allemaal waren ze er om het programma te eren en herinneringen op te halen aan een gouden tijd.
Telekids was voor mij niet zomaar een programma, maar zeven jaar een manier van leven. En tevens het programma waar de basis is gelegd voor Life and cooking en later De TV Kantine. Vlak voor de officiële opening zat ik even achter de presentatiedesk van Telekids en voelde onder de tafel. Het zou toch niet? En ja hoor, onder de desk zat nog het kauwgompje dat ik er jaren geleden onder had geplakt. Ik voelde me weer even die jongen met die pet op. Het liefste had ik zo weer vijf uur live-tv gemaakt, for old times sake.
Oké, misschien is een column over je eigen programma niet heel chic, maar wie heeft er nu een eigen expositie?! Daardoor voel je je klein en groot tegelijk. Een kind in een snoepwinkel. En niet zomaar een kid, maar een trotse Telekid.
