De leukste kijktips
The World's End
21 Jump Street
Tranen,
Vaak van het lachen, vijf keer van gedeelde smart. Irene Moors en ik huilden na tien uur live-tv van Telekids. Dat deden we ook bij het einde van datzelfde programma en vanzelfsprekend bij de laatste zondagmiddag van Life4You.
Toen Irene me na twaalf jaar TV kantine aan de koffietafel vertelde dat ze wilde stoppen, was nummer vier. En nummer vijf was toen Eva Jinek naar dat precieze moment vroeg. “Irene, je gaat stoppen. Hoe was dat voor je om aan Carlo te vertellen?” Bam, daar zijn ze: de tranen. Alsof mijn keel even wordt dichtgeknepen. Irene is voor mij een open boek, ik lees alles. Later kunnen we er altijd weer om lachen. Oh, daar gingen we weer. De liefde die we voor elkaar voelen is bijzonder. Het is twee, maar toch één.
Tijdens onze promotietour voor het boek Typisch Carlo en Irene van Eric de Munck gingen we op naar het Pittige Shownieuws. Daarna op visite bij RTL Boulevard, want we zijn ‘vraag maar raak’- gast. We moesten er een paar uur van tevoren zijn. Geen blamage, want we zijn samen. Dan langzaam de uitzending voorbij zien gaan, kijkend op de klok. Nog 3… 3 minuten voor Eric, Carlo en Irene, een filmpje en Luuk en Bridget. Hoe symbolisch, want het Telekids-lied ‘Nog 3, 2, 1’ is altijd ons lijflied geweest. En door gaat de stoet naar Eva Jinek, we doen bijna ochtendgymnastiek, want we zijn pas om 23.30 uur aan de beurt. Het was een fijn gesprek, waarin onze liefde voor elkaar werd onderstreept.
Ik rij naar huis. Alles van de afgelopen tijd maalt door mijn hoofd. Wat is de winst aan het einde van de rit, als ik echt in mijn laatste minuut zit? Het zijn niet de successen, de gouden platen, Gouden Televizier-Ring of een boek vol met typetjes. Wat wel? Dat ik het met iemand heb gedeeld die me in mijn hart kan raken. Op dit moment zit ik in de piek van mijn carrière met prachtige programma’s. Maar tegelijkertijd besef ik ook dat mijn succes háár succes is. Zonder Irene was ik allang afgeschreven. En daar is nummer zes! Al zijn de tranen dit keer van geluk omdat ik Irene Moors mag rekenen tot mijn beste vriendin én collega. Op naar de toekomst zussie, wij samen!
