Groeten van Wil,
Ma, het is 9 mei Moederdag en ik geef jou… een column in Televizier, zeg ik. “Wat een leuk cadeau Carlo”, antwoord je. “Dat zal je wat gekost hebben.”
“Oké, ik pak pen en papier. Waar wil je het over hebben? Zeg het maar.”
“Rachel Hazes heeft ruzie met haar dochter en dat vind ik heel erg.”
“Waar ging de ruzie dan over?” vraag ik mijn moeder, die nu heel verdrietig kijkt. “Over een hond en het werd uitgevochten op Instagram, dat hoort natuurlijk niet. Rachel is namelijk een hele lieve vrouw.”
“Wie is nu de schuldige dan?” vraag ik. Maar mijn moeder wil niks meer zeggen. “Nee, dit is geen goed onderwerp.
Schrijf maar over Martien Meiland. Die is enig, wat een leuke man. Ik kijk vaak naar zijn programma.”
“Ook naar die nieuwe show op vrijdagavond op SBS 6?”
“Nee, dat is vrese… eh wacht, dat kan ik niet zeggen. Doe toch maar een ander onderwerp.”
“Je moet wel een menig hebben als je een column schrijft, Ma. Kom op.”
“Nou, wat ik echt geweldig vind, is I can see your voice. Of denk je dat de mensen denken dat ik dat alleen maar zeg omdat jij mijn zoon bent?” Voordat ik antwoord geef, zeg je dat je Beau van Erven Dorens ook een topper vindt. “Zo wordt de column natuurlijk niks, je wordt zo nooit een Angela de Jong!”
Wil veert op: “Ja, die heeft altijd gelijk en ze vindt jou toch ook goed? Ze lachte naar je toen jullie samen in een talkshow zaten, dat heb ik heus wel gezien. Mag ik nog even terugkomen op Martien Meiland?”
Ik zet me schrap, want ik ga er nu vanuit dat mijn ma dapper is en eerlijk zegt wat ze vindt van de vrijdagavond show First & last. Mijn potlood is geslepen voor een bloedstollende analyse.
Wil haalt adem en zegt: “Ik vind die kleine Claire zo’n schatje, wat jammer dat ze niet meer in de serie zit.”
“Is er dan niks wat je niet leuk vindt, om de column nog enigszins inhoud te geven?”
“Zeker! Dat iedereen zo boos is. En waarom moet alles zo negatief zijn, wees eens lief.” En zo heeft mijn moeder me weer wat geleerd. Dank lieve Ma!
