Met Gordon kun je maar twee kanten op: óf je haat hem, óf je hebt een hekel aan hem; er is geen tussenweg mogelijk.
(Presentator Wilfried de Jong zat 24 uur met Gordon in het gelijknamige programma - red.)
24 uur met Gordon opgesloten. Je wenst het je ergste vijanden niet toe. 24 minuten lijkt me al een hel.
Na anderhalf uur riep Gordon al dat het toch wel heerlijk was, zo helemaal zonder telefoon en internet. Wat een aansteller. Maar ik bleef wel kijken en langzaam zag ik de relnicht veranderen in een kwetsbare, eenzame man.
Elk uur van het interview leek er wel een laag te worden afgepeld. Een man die geleefd werd door anderen. Een
man die eigenlijk wel kwaliteit wilde leveren. Een man met smaak die echt kan zingen.
Ik ging mee in het verdriet dat in zijn ogen zat.
Ik ging mee in de flauwe woordspelingen. Ik hing aan zijn lippen bij de hilarische en treurige verhalen. Hier zat een getergde man die het allemaal niet meer wist. Die oprecht spijt had van de beledigingen, de smakeloze grappen.
Hier zagen we de echte Gordon. Het boek van de Dalai Lama
dat hij op de bank bij Wilfried las, Vergeving, was illustratief.
Vergeving.
Alsof Gordon de kijker indirect vroeg om hem de afgelopen jaren van smakeloosheid te vergeven. En ik was daar inmiddels toe bereid. Als een moker kwam de zin ‘Op mijn achttiende pleegde ik zelfmoord’ bij me binnen. De strakke blik vooruit, de ingehouden traan, de moeizame slik. Er kwam een wereld tevoorschijn waarvan wij, gewone stervelingen, geen weet hebben.
Een relatie met een internationale soapster, die eindigde in mishandeling. Dat de Toppers-concerten alleen maar meezinghopsasa waren geworden en dat hij dat zo haatte.
Dat zijn prachtige Shine was kapotgemaakt.
Hij had Shine geschreven voor zijn emotioneel instabiele vriend. Dat was het moment dat ik mijn lachen niet meer kon inhouden, maar me ook realiseerde dat hij het echt allemaal meende. Shine zit qua gevoelswaarde tussen Lang zal ze leven en Hoedje van papier, maar blijkbaar was er toch een diepere bedoeling.
‘Mensen laat je licht schijnen, laat het donker wegvagen, stap in een heldere dag, vergeet onze wereld niet. Zolang we geloven in het goede, zolang we geloven in de liefde, zal het licht ons leiden naar de wereld waarvan we dromen.’
Gordon, de volgeling van de Dalai Lama. Gordon de bruggenbouwer. Gordon de nieuwe Gandhi. Gondhi!
Gordon kwam voor de tweede keer in zijn leven uit de kast. Kijken wat het gaat opleveren.
Ik las net dat hij ruzie heeft met Albert Verlinde...
Joep van Deudekom
