Een nieuw tijdperk is aangebroken: lief zijn voor elkaar, afzeiken is uit. Ik heb het over The Voice Of Holland. Vier lieve juryleden (Nick & Simon beschouw ik dan maar even als één persoon) die met warmte, liefde en al dan niet gefingeerde kennis van zaken de talenten beoordelen.
Angela, in korte tijd uitgegroeid tot moeder aller juryleden, Jeroen van der Boom; ‘Ik vond je leuk, toppie, gezellig en goed’, onze nationale popknuffel Roel van Velzen en de te sympathieke twee-eiige eenling Nick & Simon (zijn er eigenlijk mensen die weten wie wie is?).
Voor de rest zijn alle middelen ingezet om de juiste emoties te bewerkstelligen.
De achter-de-schermen-weg-er-naartoe en de achter-de-schermen-na-afloop-met-familie-en-vriendenomhelzing gelardeerd met precies het juiste muziekje (‘We-are-the-Champions’-variatie bij winst en stemmige piano bij verlies), gecombineerd met mooie slow motion shots van tranen die weggeslikt worden.
Het format, hoe simpel ook, is briljant. Zingen tegen de ruggen van vier stoelen die maar niet willen draaien, is van grote emotionele schoonheid. En dan een stoel die ineens wel omdraait met dat totaal overbodige sisgeluidje voor het effect.
Vier stoelen die tegelijkertijd na de eerste zin omdraaien. Een enkele stoel die pas omdraait in de allerlaatste seconde. Drie stoelen die overtuigd omdraaien en eentje die weigert te draaien.
Allemaal verschillende emoties.
De shots van de juryleden die bij een opmerkelijk goeie zanger steeds het Susan-Boyle-flabbergasted-jury-blik-van-totale-verrassing-momentje imiteren. Elk nummer dat gezongen wordt, is zo uitgekozen dat de vocalisten halverwege hun spectaculaire uithaalmoment hebben, waarbij het inmiddels getrainde publiek het applaus- fluit-en-joelmomentje in de strijd kan gooien.
Nog zo een: de gespannen-ouders-met-hand-voor de-mond-shots die door Martijn Krabbé zorgvuldig klaargestoomd worden voor de juiste reactie op precies het juiste moment. En in aflevering vier zat er zelfs nog een Sophie’s-Choice-je bij. Jeroen van der Boom die er van een duo maar eentje wilde. Hij vroeg de uitverkoren zus te kiezen voor een solocarrière. Ze koos voor haar zus en Jeroen nam ze toch maar allebei.
Het summum van feel good.
Tja, ik werd tijdens The Voice Of Holland meegevoerd van het ene kippenvelmoment naar het andere vol-schiet-brok-in-mijn-keel-wegslik-als-mijn-kinderen-dit-maar-niet-zien-want-dan-lachen-ze-me-uit-moment.
Ondanks dat alle denkbare trucs onbeschaamd worden ingezet, werkt het. John de Mol heeft het format al aan zo’n 35 landen verkocht, geloof ik. Ongelooflijk. En ik zal volgende keer mijn woorden-verbinden-met streepjes-om-een-leuk-effect-te-krijgen-techniek wat proberen te beperken.
Joep van Deudekom
