'Carglass repareert, Carglass…..' Ja, maar wat is dat laatste woord? Ik versta altijd 'waarvan of 'Farfan'. En als ík dat niet versta, ga ik ervan uit dat er velen onder u zijn die het ook niet verstaan.
En dan denk ik: je werkt bij een reclamebureau en er moet een pakkende slogan gemaakt worden. Het zijn maar vier woorden, waarvan er ook nog eens twee dezelfde zijn, en dan is één van die vier woorden gewoon niet te verstaan.
Dan ben je gewoon een slecht reclamebureau.
Het zijn van die dingen die ik me jaren kan afvragen, maar waarvoor ik net niet de moeite neem om het te achterhalen, waardoor ik elke keer bij die commercial diezelfde ergernis heb.
Een vergelijkbaar gevoel krijg ik bij dat megalomane muziekje van de Champions League. Al honderden keren gehoord - het wordt immers bij elke
wedstrijd tot vervelens toe herhaald - maar ik heb er nog nooit één woord van verstaan.
Voor u ben ik op onderzoek gegaan.
De muziek is gebaseerd op Händels' Zadock, de priester en bewerkt door Tony Britten in 1992. De oorspronkelijke versie is drie minuten, wij horen meestal een korte versie van 39 seconden. Maar de vraag is waarover het lied nu eigenlijk gaat. De sacrale muziek suggereert toch een soort hemelse lofzang op de mooiste sport van de wereld. Dit is de integrale tekst:
"Ce sont les meilleures équipes, Sie sind die
allerbesten Mannschaften
The main event! Die Meister. Die Besten. Les
grandes équipes
The Champions! Une grande réunion. Eine
große sportliche Veranstaltung
The main event! Ils sont les meilleurs. Sie sind
die Besten
These are the champions! Die Meister. Die
Besten. Les grandes équipes
The Champions! The Champions!"
Ik vertaal: "Dit zijn de beste ploegen, zij zijn de allerbeste ploegen, de belangrijkste gebeurtenis. De kampioenen. De besten. De grote ploegen. De kampioenen. Een grote reu¨nie. Een grote sportieve ontmoeting."
En dat wordt nog een paar keer herhaald. Sommige dingen geloof je gewoon niet. Is dit ironie? We hebben het hier over zo'n beetje de allerslechtste liedtekst die ooit geschreven is, op het smurfenlied misschien na dan.
Ik ken boodschappenlijstjes met meer inhoud dan dit lied. Het is als een Nico Dijkshoorn-gedicht; geen metrum, geen rijm, geen kop en geen staart; met dat verschil dat Nico tenminste grappig is.
'Eine große sportliche Veranstaltung' heeft het poëtische gevoel van een baksteen en de fantasie van een zak aardappelen. Meer 1 op 1 kun je het niet beschrijven.
Händel zou zich omdraaien in zijn graf.
En het laatste woord van Carglass is 'vervangt'. Ook al zo'n deceptie. Sommige mysteries kunnen maar beter een mysterie blijven.
