Aandacht krijgen, al is het negatieve aandacht, is de voornaamste drijfveer in het leven van Wilfred Genee. En op zich, wekelijks beledigd en gekleineerd worden door Johan Derksen, en daar pijnlijk om meelachend, daar is nog wel iets heroïsch in te herkennen, maar je ook al door Hans Kraay junior genadeloos af laat zeiken?
Dieper kan een mens niet zinken. (Hoewel, als zestigjarige playmate wraak nemen op je ex bij Jensen komt aardig in de buurt).
Waarom pak ik nu Wilfred Genee ineens aan? Ik zou natuurlijk Johan Derksen moeten aanpakken; een man die wel echt wat bereikt heeft in zijn leven en genoeg aanleiding geeft om eens flink te roosteren.
Het lijkt nu als ik Adolf Hitler wil aanpakken door zijn herdershond in elkaar te trappen. Ook wel eens leuk.
De ijdelheid van Genee kent geen grenzen. Wilfred zet bijvoorbeeld tijdens voetbalwedstrijden kijken met vrienden altijd het geluid uit en gaat dan zelf het commentaar doen. Want hij kan het beter. Hij kan namelijk alles beter. Dat hij daarom ook uitgescholden wordt door zijn omgeving ziet hij helaas altijd als een aanmoediging.
Normale ego's leven van applaus, Wilfred leeft van het omgekeerde.
Wist jij dat Wilfred zichzelf na een tv-opname diezelfde nacht nog gaat terugkijken om te kijken hoe goed hij was? Marie-Carmen Oudendijk bleef vroeger regelmatig 's nachts bij hem slapen en er is nooit wat tussen hen gebeurd, want wat deed Wilfred? Hij ging zichzelf bekijken op tv. Heb je zo'n lekker wijf in huis.
Dan ben je óf homo óf je heet Wilfred Genee. Of je bent het allebei. Hij is zó ijdel dat hij tijdens het masturberen over zichzelf fantaseert. Zijn vlakke gezicht verraadt nog geen rimpel, geen groefje. Hij is zó ijdel dat zijn lichaam inmiddels zelf de Botox aanmaakt om dat rimpelloze emotieloze hoofd te behouden. De mannelijke Marijke Hellwegen.
De playmobielpoppetjes van mijn kinderen bezitten meer uitdrukkingsvermogen dan het gezicht van Wilfred Genee. De enige emotie die we op zijn gezicht nog kunnen herkennen is zijn lach.
We kennen de boer met kiespijn, maar de lach van Wilfred is die van een boer die net gehoord heeft dat-ie nog maar drie weken te leven heeft. Het is de lach van een jonge chimpansee, die in doodsangst zijn tanden ontbloot als het alphamannetje Derksen hem terecht wijst. Het is de grimas van iemand op de wc met een ernstige verstopping.
Wilfred Genee is een eenzame sneue man die opleeft als hij door anderen wordt uitgekotst. Er moet iets mis gegaan zijn in de jeugd van Wilfred. Medelijden zou de emotie moeten zijn die wij allen zouden moeten voelen, maar als ik voor mezelf spreek: de weerzin overheerst.
Geschokt?
Deze tekst sprak ik vorig week uit tegen Wilfred in het kader van een proefpilot van een nieuw programma genaamd Gehaktdag. Hij vond het erg grappig. Leuke man. Heerlijk om te doen.
Joep van Deudekom.
