De Televizier-Ring winnen is voor een programmamaker het mooiste wat er is. Al heb ik hem ooit geweigerd.
In 2004 was ik achter de schermen betrokken bij De Bauers, de reallifesoap over zanger Frans Bauer en zijn gezin.
Het programma trok wekelijks ruim drie miljoen kijkers en won uiteindelijk de Gouden Televizier-Ring. We waren allemaal door het dolle heen.
Aangezien de zanger er zelf niet kon zijn vanwege een optreden, nam zijn vrouw Mariska het sieraad in ontvangst. Althans, dat was de bedoeling. Van de zenuwen liet ze de Ring pardoes op de grond vallen.
Het kleinood stuiterde dwars door een rooster heen, zo tussen de snoeren en lampen twee meter onder ons. Na een nerveuze zoektocht kwam de Ring weer boven water, maar in het feestgedruis daarna heb ik hem niet meer van dichtbij kunnen bewonderen of aanraken.
Drie maanden later werd ik gebeld. Een man die zei dat hij Frans Bauer was, vroeg me of producent Eyeworks de Ring op kantoor ten toon wilde stellen. Vond-ie wel zo leuk voor de makers. Ik voelde echter nattigheid. De stem klonk als een goedkope imitatie van de zanger. Geïrriteerd poeierde ik de grapjas af. Vast een collega die leuk wilde doen.
Niet dus.
Jaren later vertelde Frans me dat hij mijn reactie al zo vreemd had gevonden…Dat gaat me dus geen tweede keer gebeuren. Daarom zeg ik hier, in het hol van de leeuw: gun me een herkansing! Ik beloof jullie dat ik de Ring dit jaar gewoon zal aannemen.
Stemmen, nu!
Peter is tv-producent, royaltydeskundige bij RTL Boulevard en presenteert Van der Vorst ziet sterren en Gepest. Hij schrijft over tv maken en tv kijken.
U kunt reageren via Twitter @petervdvorst
