Hij is nog dagelijks op tv te zien, de grootste held van Australië. Steve Irwin, de crododile man, de held van Discovery Channel, de man die vocht met krokodillen, giftige slangen, dodelijke spinnen en alles wat bewoog als het maar dodelijk was.
Een vrolijke ADHD-Aussie, een mengsel van Bart Chabot en Pierre Wind, maar dan in een kaki korte broek. Steve Irwin is in 2006 jammerlijk omgekomen door de beet van een pijlstaartrog. Steve’s ouders waren ooit begonnen met de dierentuin en Steve vocht al met krokodillen toen hij 9 was. Ik ben in Australië op weg naar die Australian Zoo, waar zijn vrouw Terrie in Steve’s nagedachtenis de Zoo voortzet. Op de weg erheen zien we al grote borden met Steve’s foto en zijn bekende lijfspreuk: ‘Crikey!!!’, wat dat ook mag betekenen.
De snelweg naar de Zoo toe heet de Steve Irwin Highway. In de souvenirshop zijn Steve Irwin-actionpoppen, -koffiemokken, -schorten, het levensverhaal van Steve, al zijn dvd’s (+ alle hoogtepunten, gevaarlijkste momenten, achter de schermen, naast de schermen, onder en boven de schermen etc.), Steve Irwin-jellybeansnoepjes en alles met een afbeelding van een hypervrolijke Steve die ‘Crikey’ roept. Ook zijn er t-shirts met een foto van zijn dochter Bindi (8 jaar) die zegt: I wanna be like my dad!, dvd’s van Bindi, die fitnessoefeningen voor kleuters doet en vele ansichtkaarten met Bindi, die ook ‘Crikey’ roept. Er is een plek waar tientallen khakishirts aan een hek hangen en waar iedereen met stift een afscheidsgroet opgeschreven had.
In het stadion waar 5000 mensen in passen zitten we klaar voor de grote show. Hier gaat het gebeuren. Worstelen met krokodillen, partijtje wurgsex met reuzepythons en vuistgrote vogelspinnen op het hoofd etc. De presentatoren, Susan en Mike, van de show zien er precies zo uit als Steve, kaki shirt en korte broek en zwaar aan de ADHD. Eerst mag iedereen roepen uit welk land-ie komt. Daarna moeten we met zijn allen heel hard ‘Crikey’ roepen en als het niet hard genoeg is moeten we het van Susan en Mike overdoen.
Ook is er een wedstrijd tussen de twee tribunes wie het beste een Coockaburra na kan doen. Daarna komen er een paar papegaaien overvliegen en op een groot scherm verschijnen allemaal milieuvriendelijke waarschuwingen over de papegaaien en hun omgeving, die dan door Susan en Mike tegelijk worden voorgelezen (zoals: ‘Don’t throw rubbish on the streets!’). Er wordt iemand uit het publiek gekozen die een aanval van een rubberen namaakslang te verduren krijgt en hoe je die moet behandelen en alles wordt nog eens herhaald op het grote scherm en weer unisono nagelezen door Susan en Mike.
Op het laatst wordt de ‘vrijwilliger’ op een brancard weggebracht maar die valt ‘per ongeluk’ in het water. Dan verschijnt Steve zelf op het grote scherm en roept een paar keer op zijn bekende vrolijke manier: ‘Crikey!!!’. Na drie kwartier komt er één krokodil door een gangetje heen en na 10 minuten gekeken te hebben naar een tergend langzaaam kruipende krokodil is hij er. De speciale in kaki gehulde krokodillentrainer (die nog echt met Steve had gewerkt!) geeft een halve kip aan de krokodil, die die opeet. En dat doet hij nog drie keer. Einde show. Einde Steve Irwin.
