Waar vinden we nog het echte kerstgevoel? Voor hardcore-heidenen zoals ik moet je niet met een nachtmis aankomen. Sowieso heeft de kerk een beetje zijn glans verloren. Kan de tv misschien iets bijdragen aan het kerstgevoel?
Bij de kijkers die op Eerste Kerstdag ’s avonds voor de tv hangen, heb je twee categoriee¨n:
- o´f het zijn mensen die niemand hebben om een uitgebreide gezellige kerstmaaltijd mee te delen en uit nood en eenzaamheid tv gaan kijken;
- o´f het zijn mensen die het gelukt is om de schoonouders ervan te overtuigen dat ze niet kunnen komen omdat ze Eerste Kerstdag bij hun eigen familie moeten vieren en hun eigen familie datzelfde hebben verteld over hun schoonfamilie, maar dan vice versa. En lekker een avondje kunnen gaan buizen.
Maar het zullen vooral de eenzamen zijn die kijken.
Joling of Gordon zal wel ergens in een programma Last Christmas van Wham coveren. Piet Paulusma voorspelt het weer vanuit een arrenslee met een kerstmuts op.
Paul de Leeuw doet een beledigende sketch met de als Kerstman opgedirkte Filemon. Carlo en Irene zitten aan een kerstdis. Ik hou van Holland zit vol met oud-Hollandse kerstliedjes.
Commercials met kerstballen en rendieren. Dat soort dingen.
Het lijkt me een hel als je als eenzame met Kerst tv kijkt. Heb je al niemand om je kerstgevoel mee te delen, word je ook nog eens de hele avond op een namaakmanier herinnerd aan alles wat jij niet hebt: gezelligheid, vrienden, familie, lekker eten, warmte.
Mijn eigen kerstgevoel zit de laatste jaren nog het meest in het Glazen Huis van radiozender 3FM. De drie dj’s hongeren dit jaar vijf dagen in een glazen hutje in het centrum van Eindhoven en halen geld op.
Ach, inhoudelijk gaat het nergens over en wat het goede doel is, maakt niet zoveel uit (aids dit jaar, altijd goed). Maar luisterend naar de radio heb je wel het idee dat je ergens bij hoort.
Ik word bijvoorbeeld enorm blij van een meisje van vier dat met haar klasgenoten ¤ 13,78 heeft opgehaald om het nummer Pannenkoek van Ernst, Bobbie en de Rest aan te kunnen vragen. Of de verkopers van een plaatselijke houtzagerij, die ¤ 271,28 komen brengen en niet eens weten welk nummer ze willen aanvragen. Van die dingen.
Gezamenlijkheid. Hart op de goede plek.
En het liefst zoals vorig jaar met extreem koud weer voor het heroi¨sche tintje. Ik mag zelf in die week altijd een column veilen. Mensen mogen bieden op een column die ik geheel naar hun wensen zal schrijven.
Ik maak schaamteloos reclame, maak gehakt van wie je maar wilt, of prijs iemand het graf in: alles mag in het licht van het goede doel.
Afgelopen jaar had ik een vrouw wier man werkloos was. Als verrassing heb ik voor hem een gesproken enthousiast super-cv live op radio gedaan. Zinloos natuurlijk, want geen enkele reactie, maar wel hartverwarmend voor de man dat zijn vrouw dat voor hem deed en ook de argeloze luisteraar voelde zich geroerd.
Maanden later werd ik getwitterd dat de man toch een baan had gevonden en dat zijn werkgever de in de sollicitatiebrief vermelde podcast van de column eerst even geluisterd had voordat hij hem aannam.
Had ik begin juni toch nog weer even een kerstgevoel.
Joep van Deudekom
