' Het begon bij de auditie voor The lion king. Jij, Martine, zat bij die auditie tussen een stuk of twintig creatieven aan een tafel. Alleen jij keek me ontspannen aan.
De druk was zo groot dat ik, bij het aanzien van al dat belangrijks, me geen woord – echt geen enkel woord – van het door jou vertaalde lied wist te herinneren. Ik keek je aan en zei: “Martine, we doen even een quiz! Wat zijn de eerste twee regels van het lied dat ik nu ontspannen moet gaan zingen?” Iedereen aan tafel keek verward, maar jij niet. Jij begreep me en zei: “Het is een eer en een genoegen.” Ik zei: “Dat is lief Martine, maar nu de eerste twee zinnen graag.” Je lachte gelukkig, jij wel, en daardoor had ik mijn kracht hervonden. Ik kreeg de rol niet, maar er was iets mooiers onderweg. De rol van Lumière, de kandelaar in Beauty and the beast.
Jouw vertaling van het lied Be our guest werd niet zoals in de tekenfilm Kom erbij maar Kom erin. Omdat ik van de choreograaf met mijn bips naar achter moest zwaaien, kreeg ik daar veel kritiek op. Als tv-presentator werd ik behoorlijk aangepakt. De kaars brandde daardoor snel op. Ik vroeg je hoe ik daarmee om moest gaan. Je hebt me in die periode ontzettend goed geholpen. Je schreef de volgende lieve tekst voor me, op de melodie van Helemaal mens uit Beauty and the beast: “Je bent echt wel een mens, een heel aardig mens met ambities en lef als het moet. Met een prettig talent en een prachtig accent.” Lieve Martine…het was een eer en een genoegen.'
