'Allereerst even over Jeroen Pauw die de Ere Zilveren Nipkowschijf in ontvangst mag nemen. Jeroen ken ik al zo’n 25 jaar en bij een van onze eerste ontmoetingen liet hij meteen al zien dat hij de prijs meer dan waard is. Ik presenteerde destijds RTL Club en hij was toen de grote ankerman van het RTL Nieuws. Samen stonden we in een studio niet groter dan een bezemkast toen op een dag de autocue (tekst op camera) stuk ging.
Nu kon ik me nog wel redden zonder autocue, omdat het om een lullig quizje ging. Maar het nieuws presenteren zonder autocue is wel even andere koek. Met één velletje papier deed hij dat gecontroleerd, strak en met flair. Ik was verbijsterd, wat een vakman. Hij werd na afloop bejubeld door de gehele redactie en terecht. Zo ga je met winnaars om en je hoopt dat ze altijd winnaars blijven.
Ik maak een klein songfestivalbruggetje naar een andere winnaar. Toen Getty Kaspers in 1975 voor Nederland het songfestival won, was ze een nationale held. Zo’n 43 jaar later stond ze in de studio van de Songfestivaltest, waar ik afgelopen jaar aan meedeed. Daar werd mijn songfestivalheld met twee andere dames van dezelfde leeftijd opgesteld in een rijtje en was de vraag: Wie is de echte Getty Kaspers? Zo ga je niet met winnaars om. Dus beste Duncan, ik weet nog niet of je gewonnen hebt of niet tijdens het schrijven van deze column. Maar ik hoop dat je het respect verdiend die een winnaar voor eeuwig mag blijven voelen. We moeten trots zijn op onze helden… en blijven. Trots als een Pauw!'
