Televisie is voor veel mensen meer dan alleen vermaak. Voor honderdduizenden is het vaak hun enige contact met de buitenwereld.
Dat wordt bijvoorbeeld duidelijk in het ontroerende programma Nooit Meer Alleen van Omroep Max, waarin vijf ouderen een jaar lang gevolgd en gecoacht worden in hun strijd tegen de eenzaamheid. Een van de dames die eraan meedoet, vertelde hoe belangrijk televisie voor haar is, en dat ze het leuk vindt om via allerlei chatboxen op internet met anderen te kletsen over de inhoud van de programma’s die ze kijkt.
Ik herken het van mijn eigen oma die vroeger zelfs vanuit haar stoel hardop tegen de personages in Goede Tijden, Slechte Tijden zat te praten. Niet omdat ze malende was, maar wel omdat ze soms de hele dag niemand sprak. Achteraf realiseer ik me pas hoe alleen ze zich vaak moet hebben gevoeld.
Maar het zijn niet alleen ouderen die last hebben van die eenzaamheid. In het programma Ik Zorg Voor Jou, dat vanaf januari te zien is, kom ik veel mensen tegen die door een ziekte of handicap aan huis gekluisterd zijn en steeds meer geïsoleerd raken. Vaak staat de tv van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat aan. In het programma proberen we mensen te laten inzien dat er veel meer mogelijkheden zijn om die eenzaamheid te doorbreken. Want hoe gek het ook uit de mond van mij als maker klinkt: televisie is zeker niet zaligmakend. Persoonlijk contact met anderen wél. Dus hup, zet dat ding ook eens uit en verras iemand in je omgeving met een onverwacht bezoek. Veel leuker!
