Ik ga eind augustus dus trouwen met mijn vriend Sander. Dat is in principe een privé-aangelegenheid, maar als ‘bekende Nederlander’ ontkom je er niet aan om dat met de hele wereld te delen.
Niet omdat we dat zo graag willen, maar omdat het nu eenmaal zo werkt. We hebben het een jaar lang stil kunnen houden, maar ja, dan moeten de uitnodigingen verstuurd worden. Vanaf dat moment heb je het qua publiciteit niet meer in de hand. Iedereen kan dan roepen of schrijven wat ze willen.
Op zo’n moment is het best handig dat ik bij RTL Boulevard aan de desk zit en het dus zelf enigszins kan sturen. Ik heb Albert en Winston twee weken van tevoren ingelicht en de afspraak gemaakt dat ik even in de uitzending zou komen op de dag dat de uitnodigingen de deur uit zouden gaan. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik heb keurig m’n eigen verhaal kunnen doen en dat werd vervolgens letterlijk overgenomen door zo’n beetje iedere website die zich met entertainment bezighoudt (en dat doen ze tegenwoordig eigenlijk allemaal).
Het systeem werkt dan zo dat de volgende dag de redacties van radio- en televisieprogramma’s denken: hé da’s leuk, laten we die Van der Vorst eens gaan bellen over z’n huwelijk. Ook de collega’s van Shownieuws zagen een ‘mooi dubbelinterview’ met mij en m’n aanstaande echtgenoot wel zitten, maar dat hebben we dus allemaal niet gedaan.
Voor ons geen reallife-soap ‘op weg naar de grote dag’. Daar zit niemand op te wachten. Die dag is van ons en de mensen die voor ons belangrijk zijn!
