Verslaafd! wordt niet alleen goed bekeken op televisie, er wordt ook veel over getweet. En Peter geeft antwoord op de vragen.
Natuurlijk kijk ik tijdens de uitzending met een schuin oog naar het commentaar dat mensen leveren op Twitter. Gelukkig is dat overwegend positief, en geregeld worden er heel zinnige vragen gesteld.
Zo zijn veel mensen benieuwd waarom we niet meer zien van de ‘lijdensweg’ van de verslaafde; ze vinden het zo snel gaan. Ik kan me dat gevoel wel voorstellen, want voordat ik aan dit project begon, had ook ik vooroordelen over het afkickproces. Die waren vooral gebaseerd op wat we zien in films als Trainspotting, waarin we mensen ‘cold turkey’ zien afkicken terwijl ze rillend, zwetend en gillend op een matrasje liggen.
Detoxen
De realiteit is vaak anders. Zeker bij een cocaïneverslaving zijn er meestal weinig lichamelijke afkickverschijnselen waar te nemen. Bij alcohol en heroïne kunnen de fysieke reacties wel heftiger zijn.
En voor alle verslaafden in ons programma geldt dat ze eerst 1 à 2 weken moeten ontgiften in een gespecialiseerde kliniek voordat ze écht aan hun behandeling mogen beginnen. Alle schadelijke stoffen moeten eerst uit hun systeem zijn verdwenen. Dat ‘detoxen’ laten we echter niet zien, omdat het niet in het belang van de patiënt is én omdat dat zou uitdraaien op een raar soort ramptoerisme.
Kijkcijfers
Bovendien heeft het programma het niet nodig. Ik vind dat we er al genoeg in slagen om te laten zien hoe erg de gevolgen van een verslaving voor iedereen zijn. Gelukkig bewijzen de kijkcijfers en alle reacties dat de meeste mensen er ook zo over denken!
