Het is nog even wennen dat we geen Koninginnedag meer vieren. Vanaf nu heet hetzelfde feest Koningsdag en is het niet meer op 30 april, maar op 27 april, de verjaardag van Willem-Alexander.
Tenzij die datum, zoals dit jaar, op een zondag valt. Dan vieren we het feestje dus op de zaterdag ervoor. Onnodig ingewikkeld als je
het mij vraagt. Ik had liever gezien dat de nieuwe koning 30 april in stand had gehouden en meteen een bredere betekenis aan de nationale feestdag had gegeven.
Het is in mijn ogen niet meer van deze tijd om zo’n dag aan één persoon, het staatshoofd, op te hangen. Waarom noemen we het niet gewoon Oranjedag? Onder die noemer kunnen we dan ieder jaar de vrijheid en democratie in Nederland vieren. De koning kan daar dan nog steeds als nationaal symbool het stralend middelpunt bij zijn.
Ieder jaar zou dat feest dan in een andere grote stad kunnen plaatsvinden en kunnen eindigen met een groot concert voor een goed doel, live uitgezonden op televisie. Een beetje zoals de viering van 200 jaar koninkrijk werd afgesloten in het Circustheater in Scheveningen.
Maar helaas, zoals het er nu naar uitziet, blijft alles bij het oude en wandelt de koninklijke familie zaterdag weer tussen de goed bedoelde, maar o-zo-oubollige folklore door Amstelveen en Graft-De Rijp.
Zelf sjok ik ditmaal eens níet achter de Oranjes aan. Niet uit protest hoor, maar omdat het op een zaterdag is en we dan geen uitzending van RTL Boulevard hebben. Ik spijbel dus op 26 april. En dat voelt nu al goed!
