Peter van der Vorst vindt het niks wanneer presentatoren op tv huilen, maar recentelijk ging hij zelf voor de bijl.
'Zelf probeer ik het altijd te voorkomen, al is dat soms niet makkelijk. Ik heb veel programma’s gemaakt over zware onderwerpen die ook bij mij heftige gevoelens oproepen. Wanneer mensen geëmotioneerd vertellen over hun verslaafde zoon of dochter, hun pestverleden of over het feit dat ze niet lang meer te leven hebben, dan is het soms moeilijk om het droog te houden. Toch probeer ik dat wel, in ieder geval vóór de camera. Ik vind dat het niet om mij hoort te gaan, maar om m’n gasten. Bovendien krijg je al snel het verwijt dat je uit bent op effectbejag. Dus heb ik mezelf altijd de regel opgelegd: meeleven mag, meehuilen niet.
Toch lukte het me tijdens de eerste aflevering van Ziet sterren dit keer niet om me daaraan te houden. Nicolette Kluijver vertelde het verhaal over haar ziekte en dat het allemaal veel heftiger was geweest dan ze tot dan toe naar buiten had gebracht. Ze vertelde hoe ze de diagnose longkanker kreeg en hoe ze daarna thuis kwam bij haar jonge kinderen en dacht: die moeten dus zonder mij opgroeien. Op de een of andere manier raakte haar verhaal me veel meer dan verwacht. Toen haar zoontje op schoot kroop tijdens het interview schoot ik ineens vol. Natuurlijk door het verdriet van Nicolette, maar ook omdat ik aan m’n eigen zoon moest denken en aan m’n moeder die met dezelfde rotziekte kampt op dit moment. Het kwam ineens heel dichtbij allemaal. Voor één keer brak ik dus m’n zelfopgelegde ‘huil-regel’. Niet vanwege effectbejag of kijkcijfers, maar gewoon omdat het even niet anders kon...'
Je kunt reageren via Twitter: @petervdvorst
