Tijdens mijn hele tv-carrière is er een persoon altijd een constante factor geweest: Albert Verlinde. Door hem ben ik namelijk ooit bij televisie beland.
Begin jaren negentig schreef ik voor de Gay Krant en interviewde ik bekende homo’s en lesbiennes die in de media werkten. Een van hen was Albert. Een paar maanden later belde hij me en vroeg of ik verslaggever wilde worden bij het entertainmentmagazine Showtime, dat hij presenteerde op RTL 4. Op die manier heeft hij me geïntroduceerd in de televisiewereld.
Door een paar keer met Albert mee te lopen, kreeg ik het tv-vak in de vingers en kon ik uiteindelijk op eigen benen staan. Na Showtime liepen onze wegen uiteen, maar uiteindelijk kwamen we in 2001 weer naast elkaar terecht op de kruk bij RTL Boulevard. Sindsdien is zo’n beetje de meest gestelde vraag aan mij hoe het nou is om met ‘het fenomeen’ Albert te werken.
Mensen verwachten (of hopen) dan dat ik zeg dat het een vervelend mens is, maar niets is minder waar! Ik ken weinig collega’s die ook achter de schermen zo betrokken zijn als hij. Hij is wél bijzonder perfectionistisch en eist ook dat de mensen met wie hij werkt tot het uiterste gaan. Maar dat is misschien ook wel de voornaamste reden dat RTL Boulevard al zo lang succesvol is.
Natuurlijk hebben Albert en ik in de afgelopen twintig jaar ook onze meningsverschillen gehad, maar uiteindelijk heeft dat onze band alleen maar versterkt. Daarom ben ik ook zo blij dat hij net weer voor drie jaar heeft bijgetekend en we voorlopig dus nog samen (met Winston) achter die desk zitten!
