Ieder jaar verzucht ik rond deze tijd dat ik nog nooit zo aan vakantie ben toe geweest als nu.
En ik neem me dan altijd voor om het na de zomer iets rustiger aan te gaan doen. Maar dat is ook dit keer niet gelukt. Met Ik Kan het Niet Alleen, Mijn Leven in Puin, RTL Boulevard en twee series van Van der Vorst Ziet Sterren zat m’n agenda natuurlijk weer propvol. En daar is de afgelopen maanden dan ook nog Verslaafd! bijgekomen. Het is voor mij en m’n team het heftigste project waaraan we tot nu toe hebben gewerkt, omdat het gaat om leven en dood.
Tot nu toe hebben we vier interventies gedraaid. Dat betekent dat we ’s ochtends vroeg bij iemand voor de deur staan om hem of haar ervan te overtuigen mee te gaan naar een kliniek. De wanhopige familieleden lezen bij zo’n interventie een zeer persoonlijke brief voor waarin ze zeggen dat ze het contact voorgoed zullen verbreken, wanneer de verslaafde niet meegaat. Het is hartverscheurend om te zien welke emoties daarbij vrijkomen. Angst, woede en verdriet strijden met elkaar om voorrang. Voor het eerst lig ik soms ook echt wakker van een programma, omdat de hoop van een hele familie op ons is gericht. Best een verantwoordelijkheid dus.
Tot nu toe zijn er drie verslaafden meegegaan naar een kliniek en het gaat goed met ze. We blijven hen en hun familie volgen tot ze weer naar huis mogen. In het najaar is Verslaafd! te zien, maar nu eerst vakantie. En dit keer meen ik ook echt dat ik er nog nooit zo aan toe ben geweest als nu. Fijne zomer allemaal!
Dit was Peters laatste column voor de zomer. Je kunt reageren via Twitter @petervdvorst
