Op maandagavond blijf ik tegenwoordig steeds vaker hangen op NPO 1 bij Omroep MAX. En dat komt dan met name door Droomhuis Gezocht.
Onder leiding van de immer opgewekte Sybrand Niessen gaan 50-plus stellen op zoek naar een woning of appartementje in het buitenland. Het is geen programma waarin heel veel gebeurt, integendeel.
In elke aflevering worden er drie huizen bezocht, bijvoorbeeld in Spanje, Italië of op de Antillen. Tussendoor wordt ingezoomd op lokale specialiteiten en gebruiken en doet Sybrand met de kandidaten een volksdansje. Aan het eind van elke aflevering moeten de kandidaten kiezen welk huis ze zouden willen kopen.
Het is een van de simpelste formats op televisie, maar wellicht daardoor zo aantrekkelijk en succesvol. Elke week kijken er 1,9 miljoen mensen! Wij zitten thuis op de bank ook te raden wat zo’n huis of appartement waard is en voor welk huis de hoofdpersonen gaan.
Overigens betekent het niet dat het huis van hun keuze ook direct wordt gekocht. Meestal luidt de conclusie dat ze eerst nog hun huis in Nederland willen verkopen en zich beter willen oriënteren op de huizenmarkt in het betreffende land. Dus eigenlijk zit je een uur lang naar iets te kijken waar niet echt een einde aan zit.
En toch is dat helemaal niet erg. Door het trage tempo van het programma heb je alle tijd om weg te dromen en te fantaseren over een eigen plekje in de zon. Je kunt je afvragen of ik nu zelf vroeg oud begin te worden of dat Droomhuis Gezocht gewoon een goed programma is. Ik houd het op het laatste.
