Elke week over tv schrijven, maakt een mens niet mooier. Terugkijkend op de afgelopen weken lijk ik steeds meer een zure galbak te worden in plaats van de opgewekte, vrolijke, positieve persoonlijkheid die ik eigenlijk ben. Ergernis is blijkbaar een tè gemakkelijke bron om uit te putten, maar geheel in het kader van de SIRE-actie om weer eens wat aardiger tegen elkaar te zijn, doe ik het deze week eens geheel anders.
Het komende Nationaal Songfestival op 7 februari. De Tros heeft dit van de NOS overgenomen en heeft er gelijk haar hele eigen draai aan gegeven.
We kennen inmiddels allemaal het nummer van Pierre Kartner Ik ben verliefd, sha-la-lie dat mijn inziens ten onrechte zo bekritiseerd wordt.
Ik ben verliefd is namelijk een prachtig positief begin, een universeel gevoel, waarin iedereen zich kan vinden.
Om daarna gelijk Sha-la-lie in zetten, is geniaal. Het songfestivalpubliek verstaat namelijk geen Nederlands, maar Sha-la-lie heeft een internationaal meezinggehalte.
Denk even terug aan het Smurfenlied van Pierre met het legendarische Lalalalalalalalalalá, waarvan zo’n 185 miljoen platen zijn verkocht, en dat, wat mij betreft, gelijk opgenomen mag worden in de Canon van de Nederlandse Refreintjes. Om te kiezen voor Sha-la-lie, dat heel in de verte doet denken aan het Shalalalie, shalalala (Alle duiven op de Dam) van Gert & Hermien, maakt dat het toch geworteld is in de oud-Hollandse liedcultuur.
Het lied ligt gemakkelijk in het gehoor en geeft een zomers gevoel. De modulatie op driekwart van het lied komt als een volslagen verrassing en tilt het op naar internationaal niveau.
Kortom, aan het lied zal het zeker niet liggen.
Daarnaast heeft de Tros gekozen voor vijf volstrekt onbekende artiesten. Marlous, Peggy Mays, Vinzzent, Meidengroep Loekz en Sieneke. Het lijkt een risico om deze onervaren artiesten zo voor de leeuwen te werpen, maar zij worden persoonlijk gecoacht door gerenommeerde artiesten als Corry Konings, Albert West, Frans Bauer, Marianne Weber en natuurlijk niet te vergeten ons aller Grad Damen.
Zij fungeren als een soort lijstduwers en zullen hun ervaring en charisma inzetten om het Songfestival 2.0 een nieuw elan te geven.
De Tros steekt haar nek uit met dit concept en dat feit alleen al moet worden gewaardeerd.
Eindelijk staat het lied weer eens centraal en niet de artiest, de act, de jurken of de pakken met lampjes. En ik denk dat de frisheid, de eagerness en de nog onbedorven spontaniteit van de winnende artiest ons aller harten zullen veroveren.
Mmm, dit bevalt me wel. Volgende week zal ik positief gaan schrijven over de seriemoordenaar Dexter, wiens motieven om al die mensen te vermoorden en in stukken te zagen, ik de laatste tijd steeds beter begin te begrijpen.
Sha-la-lie.
Joep van Deudekom
