De leukste kijktips
Peter Pannekoek: DNA
Harry Potter and the Goblet of Fire
Het antwoord,
Voorlopig even de laatste column. “Vakantie”, zeg ik tegen Herald. De vorige column was een persoonlijke, waarin ik Herald vroeg of hij met me wilde trouwen. Gelukkig zei hij ‘ja’. Nu leek het me leuk om Herald voor deze column te vragen om in zijn eigen woorden te vertellen hoe hij het heeft beleefd. Had je het zo verwacht?
“Als je tegen de 12-jarige Herald uit Almelo had verteld dat hij ten huwelijk gevraagd zou worden in Los Angeles, had hij je never nooit niet geloofd. Als kind was ik goed in dromen en fantaseren, en dat ben ik nooit verleerd. Maar na dit aanzoek heb ik mezelf echt een paar keer moeten knijpen.
Vaak fantaseer ik hoe het zou zijn om een jaartje in LA te werken. Dat is toch de Champions League van de business waarin we samen zitten. Ik hou van reizen, maar jij Carlo, hebt snel heimwee. En toch voel ook jij je in L.A. thuis. Beiden voelen we er de historie die er ligt van alle producties die zo veel indruk op ons hebben gemaakt, en die ons misschien wel gevormd hebben tot de tv-makers die we nu zijn.
Toen we samen het Beverly Hills Hotel inliepen, was dat een magisch moment. We waren als kinderen die voor het eerst door de poorten van Disneyland lopen: verwonderd, overweldigd en geëmotioneerd. Bij binnenkomst voelde ik meteen: hier gaat het gebeuren. Toen je me daarna enthousiast vertelde over de Polo Lounge en welke sterren daar vroeger een vaste plek hadden, begon het echt te kriebelen. Mijn mooiste blouse werd die avond uit de kreukels gestreken voor, wat later bleek, een onvergetelijk moment.
Toen we in de Polo Lounge naar onze booth werden begeleid, herkende ik het nummer van Julio Iglesias. Daardoor wist ik dat mijn vader, die zeven jaar geleden plots overleed, bij me was. Jij bent niet echt een drinker, maar je besloot te starten met een cocktail, voor mij weer een teken dat er iets anders was. En ja hoor. Toen ober Ronnie in zijn witte jasje aan kwam lopen, preek er naast de twee glazen een antiek ringdoosje. Ik verstijfde, want ik wist: dit maak je maar één keer mee.
Voor ik het wist vroeg je: ‘Wil je met me trouwen?’ Het antwoord stond al vast sinds die ene avond in 2007 dat we elkaar voor het eerst zagen en je vroeg of ik een ijsje wilde. Ja, ik wil!”
